Απαντήσεις σε επιχειρήματα των παλαιοημερολογιτών για την αλλαγή του ημερολογίου

1(α). Ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες ότι αυτοί δεν άλλαξαν τίποτα από την πίστη τους, αλλά η Εκκλησία της Ελλάδος αποκόπηκε από αυτούς, εισάγοντας το γρηγοριανό-παπικό ημερολόγιο (εδώ http://www.egolpion.com/grhgoriano_hmerologio.el.aspx αποδεικνύεται ότι το νέο ημερολόγιο ΔΕΝ ταυτίζεται με το παπικό), κι έτσι την κατηγορούν ως σχισματική. Η Εκκλησία της Ελλάδος, μέσω της Ιεράς Συνόδου της (εδώ http://www.myriobiblos.gr/books/book1/kef4_meros1.htm φαίνεται ότι όντως συνήλθε Σύνοδος, μιας και πολλοί το αμφισβητούν), πήρε μια απόφαση και προχώρησε ΣΥΣΣΩΜΗ τηρώντας την, και την οποία ΕΠΡΕΠΕ να σεβαστούν ΟΛΟΙ. Κάποιοι σκόρπιοι κληρικοί και λαϊκοί, αντιτάχθηκαν, έδειξαν απείθεια στην απόφαση αυτή, και κατά συνέπεια στην Εκκλησία. Με την αντίδραση αυτή παραβαίνουν πολλά αγιογραφικά χωρία και Ιερούς Κανόνες. "Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ" (Λουκ. ι' 16), λέει ο Κύριος στους μαθητές του, και κατά συνέπεια στους διαδόχους των. "Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν" (Εβρ. ιγ' 17) συμβουλεύει ο απ. Παύλος. Γράφει στο κατά Ματθαίον (ιη'  17): ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης. Δηλ. όποιος δείχνει ανυπακοή στην Εκκλησία, ο Κύριος τον θεωρεί σαν τον ειδωλολάτρη και τον τελώνη, που δεν ανήκουν σε αυτήν. Λέει επίσης ο ΙΓ' Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου: "εἴ τις πρεσβύτερος ἢ διάκονος, ὡς δῆθεν ἐπὶ ἐγκλήμασί τισι τοῦ οἰκείου κατεγνωκὼς ἐπισκόπου, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως καὶ ἐξετάσεως καὶ τῆς ἐπ' αὐτῷ τελείας κατακρίσεως ἀποστῆναι τολμήσοι τῆς αὐτοῦ κοινωνίας καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν ταῖς ἱεραῖς τῶν λειτουργιῶν εὐχαῖς, κατὰ τὸ παραδεδομένον τῇ Ἐκκλησίᾳ, μὴ ἀναφέροι, τοῦτον ὑποκεῖσθαι καθαιρέσει καὶ πάσης ἱερατικῆς ἀποστερεῖσθαι τιμῆς .... Οἱ δὲ τούτῳ συνεπόμενοι, εἰ μὲν τῶν ἱερωμένων εἶέν τινες, καὶ αὐτοὶ τῆς οἰκείας τιμῆς ἐκπιπτέτωσαν, εἰ δέ μοναχοὶ ἢ λαϊκοί, ἀφοριζέσθωσαν παντελῶς τῆς ᾽Εκκλησίας" (εδώ η ερμηνεία του από τον άγιο Νικόδημο: http://www.scribd.com/fullscreen/30476246?access_key=key-1n3ngo4oenhpcmeo1vq7&allow_share=true&escape=false&view_mode=scroll - σελ. 291). Ισχυρίζονται βέβαια οι παλαιοημερολογίτες ότι "και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ΄ ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω". 'Ομως κανείς δεν ευαγγελίσατο κάτι καινούργιο περί της πίστεως. Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να είχαν αντιδράσει και οι πρώτοι χριστιανοί όταν οι πρώτοι πατέρες μετακινούσαν τις ημερομηνίες των εορτών. Ενα κείμενο από εφημερίδα του 1935 http://entoytwnika1.blogspot.gr/2013/10/blog-post_280.html#more θεωρεί τους τότε παλαιοημερολογίτες ως "νηστεύοντες, εξομολογούμενους, μεταλαμβάνοντες των αχράντων μυστηρίων" και πολλά άλλα τέτοια καλά και ηθικά. Αυτοί όμως που ζουν έτσι, έχουν εμπιστοσύνη στην Εκκλησία. Εχουν εμπιστοσύνη στους κληρικούς των, οι οποίοι τους εξομολογούσαν και κοινωνούσαν, και πλέον ξαφνικά δεν τους αναγνωρίζουν, τους θεωρούν βεβηλούντες την Παράδοση της Εκκλησίας. Δεν προκαλούν ανταρσίες σε αποφάσεις της Εκκλησίας. Κατ'αυτόν τον τρόπο λοιπόν, και ενώ η Εκκλησία πορεύτηκε τηρώντας το νέο ημερολόγιο από το 1924 και μετά (και ενώ πρώτη η Πολιτεία το άλλαξε έναν χρόνο πριν), οι παλαιοημερολογίτες αυτομάτως και εκουσίως (αφού κανείς δεν τους υποχρέωσε να μην υπακούσουν), τέθηκαν εκτός αυτής. Ενώ γνωρίζουν ότι "πύλαι άδου ου κατισχύσουσι αυτής", όπως λέει ο Κύριος για την Εκκλησία, προτίμησαν να μείνουν με το ημερολόγιο και όχι με την Εκκλησία, αφού θεωρούν την ακριβή τήρησή του ανώτερη κι από την Εκκλησία και τις αποφάσεις της. Παραδόξως, και πολύ καθυστερημένα, το 1935 τρεις μητροπολίτες από την Εκκλησία της Ελλάδος (ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, ο Δημητριάδος Γερμανός και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, ενώ αργότερα ο τελευταίος μετεμελήθη και επέστρεψε στην Εκκλησία της Ελλάδος) αποκόπηκαν από αυτήν, προσχώρησαν στους παλαιοημερολογίτες, και ηγήθηκαν της κίνησης για επαναφορά του πατρίου ημερολογίου, φτιάχνοντας την "Εκκλησία των Γνησίων Ορθόδοξων Χριστιανών" - ΓΟΧ. Μάλιστα και ο Μ.Βασίλειος τούς ονομάζει σχισματικούς αφού λέγει ο Α' κανών του: σχίσματα δε, τους δι αιτίας τινάς εκκλησιαστικάς και ζητήματα ιάσιμα προς αλλήλους διενεχθέντας. Λέει ο Γέροντας Παΐσιος (που αξίζει να σημειωθεί ότι οι παλαιοημερολογίτες τον υποτιμούν και τον χλευάζουν και δεν ανανγωρίζουν την αγιότητά του επειδή έχει εκφραστεί με πολύ καλά λόγια για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο): «Καλόν ήταν να μην υπήρχε αυτή η διαφορά, αλλά δεν είναι θέμα πίστεως».  «Ουδέν ούτω παροξύνει τον Θεόν, ως το Εκκλησίαν διαιρεθήναι», λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Εις την Προς Φιλαδελφείς 3,3 επιστολή του ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος αναφέρει «ει τις σχίσματι ακολουθεί, βασιλείαν Θεού ου κληρονομεί». Αξιοσημείωτο είναι ότι και ο ίδιος ο Χρυσόστομος Καβουρίδης, πρώην Φλωρίνης (ένας από τους τρεις μητροπολίτες που πρωτοστάτησαν στο σχίσμα το 1935), ομολογεί και ο ίδιος ότι το σχίσμα προξένησαν οι παλαιοημερολογίτες, όπως φαίνεται στο http://www.egoch.org/files/37194458.pdf (σελ. 176 και αρχή της 177 του αρχείου pdf). Επιπροσθέτως, η εκ των υστέρων (11 έτη μετά!) προσχώρηση των τριών αυτών μητροπολιτών και η δημιουργία της (καινούργιας πλέον) "Εκκλησίας των παλαιοημερολογιτών - ΓΟΧ" αποδεικνύει επίσης, με βάση την κοινή λογική, ποιοι είναι σχισματικοί. Επομένως εντελώς άστοχα ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες ότι με την εισαγωγή του νέου ημερολογίου καταπατήθηκε η Ενότητα της Πίστεως από την Εκκλησία της Ελλάδος. Άλλοι την κατεπάτησαν με την απείθειά τους, και συνεχίζουν να την καταπατούν μέχρι σήμερα, με τα αυξανόμενα εσωτερικά σχίσματά τους...
(β). Ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες ότι ο πραγματικός λόγος απόσχισής τους από την Εκκλησία της Ελλάδος δεν ήταν αυτή καθ'αυτή η αλλαγή του ημερολογίου, αλλά η επιβολή της αίρεσης του οικουμενισμού (και ένωσης όλων των αιρετικών εκκλησιών) μέσω της αλλαγής του ημερολογίου και του ταυτόχρονου εορτασμού των εορτών με τους δυτικούς/αιρετικούς. Αφορμή υπήρξε (για αυτούς) η εγκύκλιος του Οικ. Πατριαρχείου το 1920 (http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=6359) σύμφωνα με την οποία το Πατριαρχείο εύχεται να αποκτήσει η ανατολική Εκκλησία φιλικές σχέσεις με τις υπόλοιπες χριστιανικές εκκλησίες και για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός γίνονται ορισμένες προτάσεις, μία εκ των οποίων είναι και η "παραδοχή ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών". Στην εγκύκλιο αυτή, οι υπόλοιπες εκκλησίες αναφέρονται ως "χριστιανικές", έκφραση την οποία οι παλαιοημερολογίτες την χαρακτηρίζουν ως αιρετική. Όμως:
(i) Ο Άγιος Γερμανός, Πατριάρχης Κων/πόλεως, γύρω στο 1200 (δηλ. 150 χρόνια μετά το Σχίσμα του 1054) γράφει στο 
http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?filename=%2Fvar%2Fwww%2Fanemi-portal%2Fmetadata%2F9%2Fb%2F0%2Fattached-metadata-181-0000011%2F71268_02.pdf&rec=%2Fmetadata%2F9%2Fb%2F0%2Fmetadata-181-0000011.tkl&do=71268_02.pdf&width=364&height=580&pagestart=1&maxpage=821&lang=el&pageno=209&pagenotop=209&pagenobottom=190 για "Εκκλησία της Ρώμης" (σελ.45 του κειμένου, αλλά και σε άλλα σημεία κάνει ανάλογες αναφορές, π.χ. αποκαλεί τον Πάπα "αγιώτατο και του Πέτρου διάδοχο" - σελ.44). Εδώ γιατί δεν αντιδρούν οι παλαιοημερολογίτες οι οποίοι μάλιστα επικαλούνται τον συγκεκριμένο άγιο και στα δικά τους επιχειρήματα;
(ii) Τις ίδιες εκφράσεις για την «Εκκλησία της Ρώμης» χρησιμοποιούσε και ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: http://fdathanasiou.wordpress.com/2014/01/18/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1/ .
(iii) Παρόμοια αναφορά γίνεται πάλι σε εγκυκλίους από το Πατριαρχείο (νωρίτερα από το 1920), το 1902 και 1904 (στον πρόλογο, σελ. γ' , και στη σελ. 77 στη μέση). Αν το ζητούμενο ήταν η αντίδραση στο πρώτο στάδιο του οικουμενισμού, γιατί δεν είχαν αντιδράσει από τότε οι (πρώιμοι) παλαιοημερολογίτες; Άρα, αν ισχυρίζονται ότι αποτειχίστηκαν από την αίρεση που εισάγει η εγκύκλιος του 1920, είναι αδιαμφισβήτητο ότι άργησαν, αφού θα έπρεπε να το είχαν κάνει από το 1902! Επομένως, η αίρεση του οικουμενισμού υπήρχε από το 1902 κι έτσι η αρχιερωσύνη του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου (από τον οποίο κατάγεται η εκκλησία των παλαιοημερολογιτών) που την απέκτησε το 1908 πρέπει να θεωρηθεί άκυρη!!! Απάντηση επίσης στο ίδιο θέμα δίνεται και εδώ: http://stwmenkalws.blogspot.gr/2012/10/1920.html.
(iv) Ακόμα και σήμερα όμως, και οι ίδιοι οι παλαιοημερολογίτες (!!!) χρησιμοποιούν ανάλογες εκφράσεις για «αιρετικούς» (για αυτούς) νεοημερολογίτες και αγιορείτες! Δείτε εδώ (στην αρχή του κειμένου):  http://agiooros.org/viewtopic.php?f=85&t=9188. Επομένως γιατί ενοχλήθηκαν (και αντέδρασαν) από τις εκφράσεις της εγκυκλίου του 1920; Γιατί επίσης ενοχλούνται σήμερα όταν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χρησιμοποιεί ανάλογες εκφράσεις για τους παπικούς;
(v) Είναι πασίγνωστο ότι οι πομπώδεις τίτλοι που έχουν επικρατήσει στις προσφωνήσεις είναι αντιστρόφως ανάλογοι προς την υπερθετικότητα του βαθμού στον οποίον διατυπώνονται. 'Ετσι λέμε “Άγιος ο Θεός” (χωρίς υπερθετικό βαθμό) και αυτό είναι αλήθεια. Και λέμε “Παναγιώτατος” για τον Οικουμενικό Πατριάρχη και αυτό είναι ψέμα (και το ξέρουμε, αλλά το λέμε, διότι αν λέγαμε απλά “Άγιος” θα τον εξισώναμε με τον Θεό, πράγμα απαράδεκτο). Ετσι λέμε και “οσιώτατος” για εναν μοναχό και “Όσιος» για εναν πραγματικά άγιο. Και μάλιστα το παράδοξο είναι ότι όταν ένας Πατριάρχης ανακηρυχθεί άγιος, ονομάζεται απλά “άγιος” (σαν να υποβιβάζεται από Παναγιώτατος) και όταν  ένας “οσιώτατος” μοναχός ανακηρυχθεί άγιος, ονομάζεται απλά όσιος. Ετσι λοιπόν και ο Πάπας είναι “Αγιώτατος” και προσφωνείται “Αγιώτατος”, εν γνώσει πάντων ότι αυτό ειναι ψέμα, όπως είναι “μεγαλειότατος” ο κάθε εστεμμένος, “εξοχώτατος” ο κάθε πρωθυπουργός (και ας ειναι και κλέφτης ή τυχοδιώκτης). Το γεγονός ότι ο Πατριάρχης απεκάλεσε και αποκαλεί τον Πάπα “Αγιώτατο” ή “η Αυτού Αγιότης” είναι ένας κοινωνικός τρόπος εκφράσεως χωρίς καμμιά σημασία. 'Οπως ο δικαστής λέγει “κύριε κατηγορούμενε” και στον πιο κακό δολοφόνο, ή τον πιο διεφθαρμένο κακοποιό που τον καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη και όπως και εμείς λέμε καθημερινά “κύριε τάδε” σε πρόσωπα που δέν ειναι κύριοι στις διανθρώπινες σχέσεις τους (απόσπασμα από το http://www.oodegr.com/oode/oikoymen/synpros1.htm).
(vi) Οι παλαιοημερολογίτες προβάλλουν το επιχείρημα ότι έφυγαν από την κοινωνία με τους ψευδεπισκόπους (οι οποίοι καινοτόμησαν, και έπεσαν στην αίρεση) εφαρμόζοντας τον 15ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ας μείνουμε σε κάποια σημεία του:
- Ο Κανόνας αυτός μιλάει για κατεγνωσμένη αίρεση από αγίους Πατέρες ή από Συνόδους (Οἱ γὰρ δι' αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην...). Ποια λοιπόν Σύνοδος (τοπική ή οικουμενική) ή ποιοι άγιοι Πατέρες καταδίκασαν τον οικουμενισμό ούτως ώστε να δικαιολογούνται οι παλαιοημερολογίτες να εφαρμόζουν την αποτείχιση που επιτρέπει ο Κανόνας αυτός; (μια κριτική μελέτη της Ι.Μ.Πειραιώς σχετικά με το επιτρεπτό ή υποχρεωτικό της διακοπής της μνημόνευσης, και η οποία αποτελεί απάντηση στο σύγγραμμα του καθηρημένου π. Ευθ. Τρικαμηνά, μπορείτε να διαβάσετε εδώ).
- Ο Κανόνας λέγοντας "πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως" προϋποθέτει ότι θα γίνει Συνοδικό Δικαστήριο που θα επιβραβεύσει τους Ορθοδόξους και θα καταδικάσει τους αιρετικούς, όπως φαίνεται σε πολλές περιπτώσεις (http://orthopraxiaa.blogspot.gr/2014/02/blog-post_19.html?spref=fb) από την Εκκλησιαστική Ιστορία. Γιατί λοιπόν το 1935 οι τρεις πρώτοι αρχιερείς των παλαιοημερολογιτών δεν κάλεσαν σε δίκη την υπόλοιπη καινοτομούσα και αιρετική Ιεραρχία (κατά την λογική τους) και αντ'αυτού χειροτόνησαν νέους επισκόπους, φτιάχνοντας νέα εκκλησία (αυτή των ΓΟΧ), με νέα σύνοδο; Γιατί ακόμα μέχρι και σήμερα ΑΔΡΑΝΟΥΝ και δεν καταδικάζουν συνοδικά τους αιρετικούς;
- Ο Κανόνας, μιλώντας για "αιρετικό πρόεδρο", και λαμβάνοντας υπόψιν τη διατύπωση του 13ου και 14ου της ίδιας Συνόδου (μιας και ο 15ος βρίσκεται σε νοηματική συνάφεια με τους άλλους δυο), εννοεί χωρισμό από μεμονωμένες περιπτώσεις αιρετικών κληρικών, και όχι από μια ολόκληρη τοπική Εκκλησία. Το ίδιο συμπεραίνουμε κι από τον παραπάνω σύνδεσμο  (http://orthopraxiaa.blogspot.gr/2014/02/blog-post_19.html?spref=fb) αφού όλες οι περιπτώσεις αποτειχίσεως ήταν από μεμονωμένους αιρετικούς κληρικούς.
- Ο Κανόνας μιλάει για κληρικό "δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ' ἐκκλησίας διδάσκοντος". Ποια λοιπόν ήταν η αίρεση που "γυμνή τη κεφαλή" και απροκάλυπτα (δηλ. ολοφάνερα) εισήγαγε και κήρυξε η Εκκλησία της Ελλάδος το 1924 με την αλλαγή του ημερολογίου; Μήπως ήταν ο χαρακτηρισμός των υπολοίπων εκκλησιών, στην εγκύκλιο του Πατριαρχείου το 1920 ως χριστιανικές; (αυτό απαντήθηκε λίγο πιο πάνω). Μήπως το ότι με το κοινό ημερολόγιο θα συνεορτάζουμε με τους αιρετικούς; Αν αυτό είναι πρόβλημα, τότε τι να πούμε που για πάνω από 500 χρόνια (από το 1054, έτος του οριστικού σχίσματος, ως το 1582, έτος αλλαγής του ημερολογίου από τους καθολικούς) συνεόρταζε η Ανατολή με την αιρετική Δύση; Οι παλαιοημερολογίτες, μη μπορώντας να απαντήσουν, καυχώνται ότι, δεδομένης της αλλαγής του ημερολογίου, προέβλεψαν (από τότε) την πορεία και τις ενέργειες της νεοημερολογίτικης Εκκλησίας των επόμενων δεκαετιών, δηλ. τις επαφές της με τη Δύση, τις συμπροσευχές των εκάστοτε Πατριαρχών και κληρικών της με τους αιρετικούς κλπ. Γι'αυτόν τον λόγο λοιπόν καυχώνται ότι αποσχίσθηκαν ("αποτειχίστηκαν" είναι η δική τους ορολογία) μια ώρα νωρίτερα, μην αντέχοντας την κοινωνία με την "μέλλουσα αιρετική νεοημερολογίτικη εκκλησία". Είναι απορίας άξιον πάντως, το ότι
(α) ενώ καυχώνται ότι προέβλεψαν τις επαφές με την Δύση (οι οποίες ξεκίνησαν γύρω στο 1965), δεν μπόρεσαν να προβλέψουν τα δικά τους εσωτερικά σχίσματα, τα οποία συνέβησαν πολύ πιο νωρίς από το 1965 και που μέχρι σήμερα τους διατηρούν σε πολλές και αντιμαχόμενες παρατάξεις. Προφανώς η ενότητα της πίστεως (και της Εκκλησίας φυσικά) είχε πολύ μικρότερη σημασία για αυτούς τότε...
(β) θεωρούν ως άγιο και όχι αιρετικό τον Κύριλλο Αλεξανδρείας ο οποίος αποκαλούσε τον Νεστόριο (ενώ είχε ήδη εκφράσει τις αιρετικές του απόψεις, και πριν βεβαίως καταδικαστεί από την 3η Οικ. Σύνοδο) ως "συλλειτουργό εν Κυρίω" , γράφοντάς του "η ση ευλάβεια", "η ση θεοσέβεια".
(γ) θεωρούν παρομοίως ως άγιο και όχι ως αιρετικό τον άγ. Ιωάννη τον Χρυσόστομο ο οποίος, όταν τον καθαίρεσαν αδίκως, και φοβούμενος το σχίσμα στην Εκκλησία, παρακαλούσε τους επισκόπους να διατηρήσουν κοινωνία με τον αιρετικό διάδοχό του, Αρσάκιο.
(δ) δεν τους ενοχλεί που ενώ η αίρεση του filioque είχε εμφανιστεί ήδη από τον 6ο αιώνα στην (Ορθόδοξη τότε) Δύση, ο χωρισμός μεταξύ Ανατολής και Δύσης έγινε αιώνες αργότερα, με την καταδίκη του παπισμού ως αίρεση. Άρα με ποια λογική η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ανατολής έδειξε τόσο μεγάλη ανοχή στους δυτικούς, ενώ οι παλαιοημερολογίτες δεν άντεξαν την (δήθεν) αίρεση ούτε για μια μέρα;
(vii) Αυτό όμως που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι στο http://www.egoch.org/files/37194458.pdf φαίνεται πως ο ίδιος ο «προπάππους» των παλαιοημερολογιτών, Χρυσόστομος Καβουρίδης, τους διαψεύδει, αφού ο λόγος που αποσχίστηκε ήταν το ημερολόγιο και όχι η αίρεση του οικουμενισμού μιας και μιλάει για σχισματική και όχι αιρετική Εκκλησία των νεοημερολογιτών (σελ. 170 και στο τέλος της 177) ενώ στη σελ. 183 δηλώνει θεματοφύλακας της παράδοσης του ημερολογίου. Δεν μιλά για καμιά αίρεση (αντίθετα, σήμερα, οι υπέρμαχοι παλαιοημερολογίτες πιο πολύ μιλούν για την αίρεση του οικουμενισμού παρά για οποιοδήποτε άλλο πνευματικό θέμα)! Ήταν δυνατόν να μην γνώριζε για την εγκύκλιο του 1920; Ήταν δυνατόν να μην είχε ακούσει τίποτα περί οικουμενισμού; Το ίδιο μπορούμε να συμπεράνουμε και για τον Ματθαίο Καρπαθάκη (που μαζί με τον Χρυσόστομο Καβουρίδη αποτελούν - ας πούμε - τις δυο αρχικές ρίζες από τις οποίες προέρχονται όλα τα παρακλάδια των παλαιοημερολογίτικων παρατάξεων σήμερα), αφού το συγκεκριμένο pdf προέρχεται από "ματθαιϊκή" παράταξη, και δεν αναφέρει τίποτε περί αιρέσεως και οικουμενισμού. Το ίδιο μπορούμε να συμπεράνουμε αν σκεφτούμε ότι οι πρώτες "υποψίες" οικουμενισμού (στην πράξη) φάνηκαν γύρω στο 1965 (δηλ. αρκετές δεκαετίες αργότερα) με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, και ΟΧΙ την εποχή της συγκεκριμένης εγκυκλίου, όταν οι συνθήκες ήταν ιδανικές για την αίρεση αυτή (δηλ. η εγκύκλιος, η αλλαγή του ημερολογίου, οι -υποτίθεται- μασόνοι ιεράρχες κλπ). Τα ίδια συμπεράσματα εξάγονται διαβάζοντας και την επιστολή του αρχιμ. Ακακίου Παπά προς τον Χρυσόστομο Καβουρίδη το 1945 http://holyrussia.narod.ru/Kirix_Eccl/Kirix_08_1983.pdf. Δεν μιλάει για καμιά αίρεση!

Ας αναλογιστούμε επίσης ότι στην "οικουμενιστική κίνηση" συμμετέχουν και Πατριαρχεία και τοπικές Εκκλησίες που δεν άλλαξαν το ημερολόγιό τους, διατηρώντας το ιουλιανό. Αντιστρόφως, θα μπορούσαν και οι παλαιοημερολογίτες να αλλάξουν κι αυτοί το ημερολόγιο χωρίς να διατηρούν εκκλησιαστική κοινωνία με τους (κατ'αυτούς) οικουμενιστές, όντας αποκομμένοι από όλες τις τοπικές Εκκλησίες και Πατριαρχεία. Καταλαβαίνει ο καθένας λοιπόν ότι η αλλαγή του ημερολογίου δεν σχετίζεται με τον οικουμενισμό κι επομένως άλλα ήταν τα κίνητρα του σχίσματος, και όχι κάποια αίρεση. Φαίνεται ότι την συγκεκριμένη εγκύκλιο του 1920 την εκμεταλλεύτηκαν εκ των υστέρων (ως πρόφαση) οι παλαιοημερολογίτες (πιθανώς όταν άρχισαν οι πρώτες επαφές του Πατριαρχείου Κων/πόλεως με τους παπικούς) μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν το σχίσμα του 1935. Ακόμα πάντως κι αν δεχτούμε ότι αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος για την απόσχιση των παλαιοημερολογιτών (γιατί μερικές από τις θέσεις της εγκυκλίου αυτής όντως είναι αντικείμενο για αντίδραση), σε καμιά όμως περίπτωση αυτοί δεν δικαιολογούνται για τη δημιουργία του σχίσματος, αφού για αυτό αναφέρονται με βαρύτατες εκφράσεις το Πηδάλιο και άγιοι της Εκκλησίας (βλέπε παρακάτω στο 2α και 3δ). Εδώ http://www.oodegr.com/oode/biblia/Sxisma_Zilwtikou_Palaioimerologitismou/3_2_4.htm και η άποψη του π. Βασιλείου Παπαδάκη σχετικά με την εγκύκλιο αυτή.

(γ). Παρομοίως, οι παλαιοημερολογίτες στηρίζουν την απόσχισή τους από την Εκκλησία στην καταδίκη του Γρηγοριανού ημερολογίου από τις Πανορθόδοξους Συνόδους το 1583 και 1593.
(i) Το 1583 αποφασίστηκε : Κανών Ζ': " Ὅποιος δέν ἀκολουθᾶ τά ἔθιμα τῆς Ἁγίας Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας, καθώς αἱ ἑπτά Ἅγιαι Οἰκουμενικαί Σύνοδοι ἐθέσπισαν, καί τό Ἅγιον Πάσχα καί τό Μηνολόγιον καλῶς ἐνομοθέτησαν νά ἀκολουθῶμεν, καί θέλει νά ἀκολουθᾶ τό νεοεφεύρετον Πασχάλιον καί νέον Μηνολόγιον τῶν ἀθέων ἀστρονόμων τοῦ Πάπα, καί ἐναντιώνεται εἰς αὐτά ὅλα καί θέλει νά ἀνατρέψῃ καί νά χαλάσῃ τά πατροπαράδοτα δόγματα καί ἔθιμα τῆς Ἁγίας Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας, ἄς ἔχει τό ἀνάθεμα καί ἔξω τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καί τῆς τῶν Πιστῶν ὁμηγύρεως ἄς εἶναι. Το γράφει καθαρά!!! Γράφει για "νεοεφεύρετον Πασχάλιον των αθέων αστρονόμων του Πάπα"! Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν εισήγαγε αυτό το Πασχάλιο, αλλά κράτησε αυτό που είχε οριστεί στην 1η Οικουμενική Σύνοδο. Γράφει και για "Μηνολόγιον" μαζί με το "Πασχάλιον". Ούτε όμως και το Μηνολόγιο του νέου ημερολογίου ταυτίζεται με αυτό του παπικού (μπορεί να μοιάζει αφού υπάρχουν κάποιες κοινές εορτές, όμως το ότι υπάρχουν εορτές που υπάρχουν μόνο στην Ορθοδοξία, π.χ. ο άγ. Φώτιος, ή μόνο στην Καθολική, π.χ. ο άγ. Βαλεντίνος, ή κάποιες εορτές που δεν εορτάζονται ταυτόχρονα, π.χ. των αγ.Πάντων, αυτό αποδεικνύει ότι δεν ταυτίζεται το ένα μηνολόγιο/εορτολόγιο με το άλλο). Λέει πιο μετά για "δόγματα και έθιμα". Η αλλαγή του ημερολογίου ΔΕΝ θίγει κανένα βασικό δόγμα πίστεως. Για τα έθιμα, δείτε παρακάτω στην παράγρ. 5. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο http://stwmenkalws.blogspot.gr/2012/01/blog-post_22.html αποδεικνύεται ότι το έγγραφο (συγγίλιο το ονόμασαν οι παλαιοημερολογίτες) από το οποίο προέρχεται το παραπάνω απόσπασμα και αναθεματίζει όποιον αλλάξει το μηνολόγιο είναι πλαστό! Επομένως, αν το βασικό επιχείρημα των παλαιοημερολογιτών έχει χάσει το κύρος του, τότε γιατί αυτοί ακόμα επιμένουν στις θέσεις τους; 
(ii) Το 1593 αποφασίστηκε : "Ἀπαρασάλευτον διαμένειν βουλόμεθα τό τοῖς πατρᾶσιν διορισθέν περί τοῦ Ἁγίου καί σωτηρίου Πάσχα. Ἔχει δέ οὕτως: Ἅπαντας τούς τολμῶντας παραλύειν τούς ὅρους τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς πρώτης Συνόδου, τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης ἐπί παρουσίᾳ τοῦ εὐσεβοῦς καί Θεο-φιλεστάτου βασιλέως Κωνσταντίνου περί τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ Σωτηρίου Πάσχα, ἀκοινωνήτους καί ἀποβλήτους εἶναι τῆς Ἐκκλησίας, εἰ ἐπιμένειν φιλονικώτερον, ἐνιστάμενοι πρός τά καλῶς δεδιδαγμένα. Καί ταῦτα ἡγήσθω περί τῶν λαϊκῶν. Εἰ δέ τις τῶν προεστώτων τῆς Ἐκκλησίας Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος, μετά τόν ὅρον τοῦτον, τολμήσειεν ἐπί διαστροφῇ τῶν λαῶν καί ταραχῇ τῶν ἐκκλησιῶν ἰδιάζειν, καί μετά τῶν Λατίνων καί Ἰουδαίων ἐπιτελεῖν τό Πάσχα, τοῦτον ἡ ἁγία Σύνοδος ἐντεῦθεν ἤδη ἀλλότριον ἔκανε τῆς Ἐκκλησίας. Δεῖ δέ στοιχεῖν τῷ τῶν Πατέρων κανόνι, μέχρι καί σήμερον Θεοῦ χάριτι, ὅ, καθ’ ὅ δεῖ καί τά λοιπά ἡ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία διαφυλάττει". Το ίδιο ακριβώς ισχύει κι εδώ. Κανείς δεν παρέλυσε τους όρους της Αγίας και Οικουμενικής πρώτης Συνόδου. Πολλοί παλαιοημερολογίτες ισχυρίζονται ότι από τότε το ζητούμενο της Δύσης ήταν η επιβολή ενός πρώιμου οικουμενισμού, με βάση τον ταυτόχρονο εορτασμό Ανατολής και Δύσης. Μα αν ήταν αυτό το βασικό ζητούμενο από τη Δύση, τότε, όταν η Δύση είδε ότι η Ανατολή δεν υιοθέτησε την πρόταση για αλλαγή του ημερολογίου του Πάπα, γιατί δεν αναίρεσε την αλλαγή, και να προσπαθήσει να βρει άλλους τρόπους να "καθυποτάξει" την Ανατολή; Με αυτόν τον τρόπο (αν ακυρωνόταν η αλλαγή του ημερολογίου το 1582) πάλι η Δύση και η Ανατολή θα συνεόρταζαν τις εορτές τους, δηλ. θα συνέβαινε το ζητούμενο της Δύσης. Περισσότερα σχετικά εδώ: http://www.oodegr.com/oode/biblia/Sxisma_Zilwtikou_Palaioimerologitismou/1_3_10.htm.
(iii) Επίσης, χρησιμοποιούν την εγκύκλιο της Πανορθοδόξου Συνόδου το 1848:
Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας, ἥν παρελάβομεν ἄδολον παρὰ τηλικούτων ἀνδρῶν, ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμὸν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου· ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλιπῆ τὴν κεκηρυγμένην ὀρθόδοξον πίστιν. Ἀλλ᾽ αὐτὴ πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μὴ ἐπιδεχόμενη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν οἱανδήποτε, καὶ ὁ τολμῶν ἢ πρᾶξαι ἢ συμβουλεῦσαι ἢ διανοηθῆναι τοῦτο ἠρνήθη τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τὸ αἰώνιον ἀνάθεμα διὰ τὸ βλασφημεῖν εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ὡς τάχα μὴ ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καὶ διὰ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Τὸ φρικτὸν τοῦτο ἀνάθεμα, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Χριστῷ ἀγαπητά, οὐκ ἐκφωνοῦμεν ἡμεῖς σήμερον, ἀλλ᾽ ἐξεφώνησε πρῶτος ὁ Σωτὴρ ἡμῶν "ὃς ἂν εἴπη κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι" ἐξεφώνησεν ὁ θεῖος Παῦλος· "ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω" ἐξεφώνησαν τοῦτο αἱ ἑπτὰ Οἰκουμενικοὶ Σύνοδοι καὶ σύμπας ὁ χορὸς τῶν θεοφόρων Πατέρων. Ἅπαντες σὺν νεωτερίζοντες ἢ αἱρέσει ἢ σχίσματι, ἑκουσίως ἐνεδύθησαν, κατὰ τὸν ψαλμωδόν, "κατάραν ὡς ἱμάτιον", κἄν τε Πάπαι κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε Κληρικοί, κἄν τε Λαϊκοὶ ἔτυχον εἶναι "κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ ἀνάθεμα ἔστω, εἰ τὶς ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾽ ὃ παρελάβετε". Οὕτω φρονοῦντες οἱ Πατέρες ἡμῶν καὶ ὑπακούοντες εἰς τοὺς ψυχοσωτηρίους λόγους τοῦ Παύλου ἐστάθησαν σταθεροὶ καὶ ἑδραῖοι εἰς τὴν ἐκ διαδοχῆς παραδοθεῖσαν αὐτοῖς πίστιν καὶ διέσωσαν αὐτὴν ἄτρεπτον καὶ ἄχραντον διὰ μέσου τοσούτων αἱρέσεων, καὶ παρέδωκαν αὐτὴν εἰς ἡμᾶς εἰλικρινῆ καὶ ἀνόθευτον, ὡς ἐξῆλθεν ἄδολος ἀπὸ τοῦ στόματος τῶν πρώτων ὑπηρετῶν τοῦ Λόγου" οὕτω φρονοῦντες καὶ ἡμεῖς, ἄδολον, ὡς παρελάβομεν, μετοχετεύσομεν αὐτὴν εἰς τὰς ἐπερχομένας γενεάς, μηδὲν παραμείβοντες, ἵνα ὦσι κακεῖνοι ὡς καὶ ἡμεῖς εὐπαρουσίαστοι καὶ ἀκαταίσχυντοι, λαλοῦντες περὶ τῆς τῶν προγόνων ἡμῶν πίστεως.
Η εγκύκλιος μιλάει για την ΠΙΣΤΗ! Οι φράσεις "πεπληρωμένη", "ήδη εσφράγισται", "μη επιδεχομένη αλλοίωσιν", "αποστραφόμενοι πάντα νεωτερισμόν" αναφέρονται στην ΠΙΣΤΗ!. Αν η αλλαγή του ημερολογίου είναι θέμα πίστεως, τότε, ούτε ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα έγραφε τον λόγον του "Περί ημερομηνιών και σχισμάτων", όπου τονίζει ότι ΔΕΝ είναι υποχρεωτική η τήρηση των καιρών (αν θέλει η Εκκλησία τους τηρεί, αν θέλει τους αλλάζει - http://www.egolpion.com/EEB948A8.el.aspx), ούτε οι Πατέρες των πρώτων αιώνων θα μετακινούσαν τις ημερομηνίες κάποιων εορτών (Χριστούγεννα, κοίμηση του αγ. Ιωάννη του Χρυσόστομου κλπ). Τις μετακινούσαν για να υπάρχει μια εορτολογική ομοιομορφία, να εορτάζουν ταυτόχρονα οι χριστιανοί τις εορτές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αποτελεί και θέμα ΠΙΣΤΕΩΣ αυτή η μετακίνηση! Αν η εφαρμογή του νέου ημερολογίου είναι αλλοίωση της παράδοσης, τότε γιατί αλλοιώθηκαν ή και καταργήθηκαν και άλλες παραδόσεις της Εκκλησίας (βλ. παρακάτω παράγρ.5); Αν επίσης οι ανωτέρω φράσεις "πεπληρωμένη" κλπ, αναφέρονται στο ημερολόγιο/εορτολόγιο (το οποίο υποτίθεται τώρα πρέπει να παραμείνει αμετάβλητο/αμετακίνητο), τότε δεν θα πρέπει να εισάγονται νέες εορτές σε αυτό. Τότε γιατί οι παλαιοημερολογίτες εορτάζουν τον άγιο Νεκτάριο, την Σκέπη της Θεοτόκου (εορτές πιο πρόσφατες από το 1848) κλπ; Ακόμα και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κηρύχτηκε άγιος μόλις το 1961 από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Άρα, γιατί οι παλαιοημερολογίτες τον εορτάζουν και τον επικαλούνται; Η δημιουργία και η προσθήκη τροπαρίων στην υμνολογία για αυτούς τους αγίους, για τον εορτασμό τους, δεν αποτελεί νεωτερισμό της εκκλησιαστικής υμνογραφίας και αλλοίωση της Παράδοσης;
(iv) Λέει ο ιερός Δοσίθεος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων:  «Τέσσαρα μεγάλα θηρία ἐγέννησεν ὁ ΙΣΤ’ αἰών: Τήν αἴρεσιν τοῦ Λουθήρου, τήν αἴρεσιν τοῦ Καλβίνου, τήν αἴρεσιν τῶν Γιεζουβιτῶν, (Ἰησουιτῶν. Τάγμα θανάτου τοῦ Πάπα. Σκοπός του ἡ διάδοσις τοῦ Παπισμοῦ καί ἡ ὑποταγή ὅλων ὑπό τόν Πάπα) καί τήν αἴρεσιν τοῦ Νέου Καλενδαρίου· (Σ.σ. ἡμερολογίου). κατά δέ τῆς αἱρέσεως τοῦ Νέου Καλενδαρίου ἀπεφάνθη ἡ ἐν Κων/πόλει μεγάλη Οἰκουμενική Σύνοδος τῶ 1593».Ο Ιερός Δοσίθεος χαρακτηρίζει το νέο ημερολόγιο ως θηρίο! Ασφαλώς εδώ ο ιερός Δοσίθεος εννοεί το ημερολόγιο που εισήγαγε ο πάπας Γρηγόριος το 1582 και καταδικάστηκε το 1593, λόγω της αλλαγής του Πασχαλίου που εμπεριέχει και η οποία φέρνει το Πάσχα των Λατίνων να εορτάζεται αρκετά συχνά πριν από το ιουδαϊκό, πράγμα το οποίο απαγορεύει ο Ζ' Αποστολικός Κανόνας. Το νέο ημερολόγιο που εισήγαγε η Εκκλησία της Ελλάδος το 1924 (πολύ μεταγενέστερο του ιερού Δοσιθέου), όπως γράψαμε παραπάνω στο 1α, δεν σχετίζεται με το γρηγοριανό-παπικό, αλλά η χρήση του θέτει σε εφαρμογή τον ΛΗ' Κανόνα της Πενθέκτης Συνόδου (βλέπε παρακάτω, κεφ. 3α).
(δ). Εδώ γεννάται η απορία: Οι τρεις μητροπολίτες που ηγήθηκαν των παλαιοημερολογιτών είχαν δεχτεί αρχικά την αλλαγή του ημερολογίου το 1924 (μαζί με την υπόλοιπη Ιεραρχία). Τότε θα έπρεπε και αυτοί να κατηγορούνται ως σχισματικοί και αιρετικοί - οικουμενιστές (από το 1924 ως το 1935), από αυτούς που αντιτάχθηκαν στην απόφαση της Εκκλησίας. Τότε πώς και γιατί τους δέχτηκαν αυτοί ως αρχηγούς των το 1935, όταν οι τρεις μητροπολίτες αυτοί άλλαξαν στρατόπεδο και ηγήθηκαν της "Εκκλησίας των ΓΟΧ"; Αφού τους κατηγορούσαν ως σχισματικούς και αιρετικούς! Μήπως τότε είναι κι αυτοί (οι παλαιοημερολογίτες) "μολυσμένοι" με οικουμενισμό; Κάποιοι παλαιοημερολογίτες ισχυρίζονται πως η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1924 έχασε την αποστολική διαδοχή της, λόγω της γνωστής "κανοτομίας". Τότε το 1935 οι τρεις αυτοί μητροπολίτες, πώς βρήκαν πάλι την αποστολική τους διαδοχή; Πώς βρήκαν πάλι την αρχιερωσύνη τους; Την απώλεσαν και την ξαναβρήκαν αυτόματα, επειδή ετέθηκαν αρχηγοί/επίσκοποι των πρώτων παλαιοημερολογιτών και έφτιαξαν την "Εκκλησία των Γ.Ο.Χ."; Ο Χριστός είπε "ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος" (Ματθ. κη' 20). Είπε "εἰμι"! Ενεστώτας! Δηλ. ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ και ΣΥΝΕΧΩΣ! Η "εκκλησία" των παλαιοημερολογιτών ΠΟΥ ΗΤΑΝ από το 1924 έως το 1935; Οι παλαιοημερολογίτες (οι "φλωριναίοι") ισχυρίζονται πως ξαναβρήκαν την αποστολική διαδοχή από τους Ρώσους της διασποράς, μετά από το 1960! - δηλ. ακόμα χειρότερα! Είναι απορίας άξιον 
(α) πως θεωρούν ότι βρήκαν την αποστολική διαδοχή από τους Ρώσους της διασποράς, όταν αυτοί ήταν σε πλήρη κοινωνία με τα Πατριαρχεία - εκτός από αυτό της Μόσχας - η οποία θα τους καθιστούσε κι αυτούς ως αιρετικούς - βλέπε http://enotitapisteos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_10.html κεφ. 7Β. 
(β) πως θεωρούν ότι βρήκαν την αποστολική διαδοχή από την χειροτονία του Αυξεντίου Πάστρα που ετέλεσε (μαζί με τον Ακάκιο Παπά) ο Λεόντιος Χιλής το 1962, όταν ο τελευταίος εικονίζεται να συμπροσεύχεται με λατίνους σε κηδεία καρδιναλίου το 1959, όπως φαίνεται στο http://eggolpio.blogspot.gr/2013/10/blog-post_5721.html !!! Πώς μπορεί ένας κληρικός (κατά το σκεπτικό τους) που συμπροσεύχεται και έχει επαφές με αιρετικούς, να διατηρεί την ορθόδοξη ιδιότητά του; Ή μήπως έχουν κάποια απόδειξη ότι μετανόησε για αυτές τις επαφές, μέχρι την εν λόγω χειροτονία, ούτως ώστε να έχει κύρος η χειροτονία;
(γ) πως θεωρούν ότι βρήκαν την αποστολική διαδοχή από την χειροτονία του Ακακίου Παπά, ο οποίος χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης από τον Χριστόφορο Μεγαρίδος (όπως φαίνεται στο http://orthodoxwiki.org/Akakios_%28Papas%29_of_Talantion), ο οποίος ήταν χειροτονημένος από τους 3 "αποστάτες" αρχιερείς, και οι οποίοι έχασαν την αρχιερωσύνη τους (όπως γράφουμε λίγο πιο πάνω). Επομένως η χειροτονία του Ακακίου Παπά σε αρχιμανδρίτη θα πρέπει να θεωρείται άκυρη, κι έτσι πώς είναι δυνατόν να χειροτονηθεί απευθείας σε επίσκοπο από τον Λεόντιο (αν παραβλέψουμε τις παρατυπίες (α) και (β) παραπάνω) διασαλεύοντας την εκκλησιαστική τάξη;
Ποιους ιεράρχες είχαν από το 1924 ως το 1960 οι "φλωριναίοι" παλαιοημερολογίτες; Αν δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑΝ (εκτός από τον "αρχιεπίσκοπό τους, Χρυσόστομο Καβουρίδη), τότε τι είδους εκκλησία είναι αυτή, χωρίς εκπροσώπους του Χριστού; Χωρίς Σύνοδο; Υπάρχει μια μεγάλη χρονική ασυνέχεια που αποδεικνύει ότι η "εκκλησία" τους ΞΕΦΥΤΡΩΣΕ...! Απορίας άξιον είναι επίσης, ότι πιστεύουν πως είναι Ορθόδοξοι, όταν το άγ. Χρίσμα που παίρνουν το κατασκευάζει ο ίδιος ο "οικουμενιστής" Πατριάρχης Βαρθολομαίος! (βλ. http://diadiktyakaepikairakeimena.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html). Ανάλογες απορίες και απαντήσεις εκφράζονται και εδώ: http://stwmenkalws.blogspot.gr/2012/07/blog-post_17.html.

(ε). Ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες ότι το νέο ημερολόγιο ταυτίζεται με το παπικό-γρηγοριανό. Στη διδακτορική του διατριβή ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (http://www.myriobiblos.gr/books/book1/index.html κεφ. 5ο) καταρίπτει αυτό το επιχείρημα των παλαιοημερολογιτών, όπως και πολλά άλλα.

(στ). Οι παλαιοημερολογίτες κατηγορούν τον τότε Πατριάρχη Κων/πόλεως Μελέτιο Μεταξάκη:
(i) ως υπεύθυνο του σχίσματος, διότι σε δικές του ενέργειες αποδίδουν την αλλαγή του ημερολογίου. Δεν αρνούμαστε τη σχέση του με την αλλαγή του ημερολογίου, μα είναι δυνατόν όμως να τον κατηγορούν και για το σχίσμα, αφού αυτό έγινε ΜΕΤΑ από την αλλαγή του ημερολογίου; Πώς ήταν δυνατόν να γνωρίζει εκ των προτέρων αυτές τις συνέπειες της αλλαγής; 
(ii) για εμπλοκή του με τη μασονία, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία φυσικά.
(iii) για αντικανονική τοποθέτησή του στον Πατριαρχικό θρόνο το 1922, αφού ήταν καθηρημένος από μητροπολίτης Αθηνών. 
Είναι απορίας άξιον οι τελευταίες κατηγορίες αφού εκείνη την εποχή οι παλαιοημερολογίτες δεν είχαν αποσχισθεί! Ήταν κι αυτοί ενωμένοι στην Εκκλησία της Ελλάδος. Επομένως, με ποια λογική κατηγορούν ένα πρόσωπο που αποτελεί ιστορία και για τη δική τους "εκκλησία"; Αν διαφωνούσαν με την (υποθετικά μιλώντας) μασονική του δράση, ή για την αντικανονικότητα της τοποθέτησής του στον Πατριαρχικό θρόνο, θα έπρεπε να αντιδράσουν άμεσα, και όχι να τον κατηγορούν εκ των υστέρων. Αν αυτές οι δυο παρατυπίες του Μελετίου αποτελούν "μίασμα" για την Εκκλησία της Ελλάδος και το Πατριαρχείο, ας μην ξεχνούν οι παλαιοημερολογίτες ότι το ίδιο "μολυσμένοι" είναι κι αυτοί, αφού όπως γράψαμε παραπάνω, το πρόσωπο αυτό αποτελεί μέρος και της δικής τους "εκκλησίας".

2. (i) Ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης, στην ερμηνεία του Ζ'  Αποστολικού Κανόνα περί Πασχαλίου, γράφει (στο Πηδάλιο - http://www.scribd.com/fullscreen/30476246?access_key=key-1n3ngo4oenhpcmeo1vq7&allow_share=true&escape=false&view_mode=scroll, σελ. 21): "οι Σύνοδοι και οι Πατέρες (οι μετέπειτα από την 1η Οικ.Σύνοδο) έβλεπαν πως κατέβηκε η ισημερία αλλά δεν ήθελαν να τη μεταθέσουν προτιμώντες περισσότερο τη συμφωνία και ένωση της Εκκλησίας από την ακρίβεια της ισημερίας. Οι Λατίνοι προτίμησαν την ακρίβεια της ισημερίας (κάνοντας χρήση του Γρηγοριανού ημερολογίου από τον 16ο αιώνα) κι έτσι πέφτουν σε δυο μεγάλα ατοπήματα, τον εορτασμό ταυτόχρονα του Πάσχα τους με το εβραϊκό, ή νωρίτερα από αυτό". Οι παλαιοημερολογίτες χρησιμοποιούν αυτό το σημείο για να δείξουν το λάθος της Εκκλησίας της Ελλάδος αφού άλλαξε το ημερολόγιο (εισάγοντας το "διορθωμένο Ιουλιανό") το οποίο ακόμα και οι Πατέρες δεν πείραξαν, παρόλο που έβλεπαν ότι αυτό σφάλλει. Χρησιμοποιούν μάλιστα την βαρύγδουπη φράση: "Ποιοι είστε εσείς που διορθώσατε τους αγίους;". Κανείς δεν τους διόρθωσε, αφού το σημείο αυτό του Πηδαλίου δεν σχετίζεται με την εφαρμογή του νέου ημερολογίου στην Ελλάδα (σχετίζεται με τους Λατίνους με την αλλαγή τους το 1582), γιατί η Εκκλησία της Ελλάδος ενδιαφέρθηκε και για την ισημερία ΧΩΡΙΣ να παραβεί τον κανόνα της 1ης Οικ. Συνόδου που παραβαίνουν οι Λατίνοι. Αλλά ακόμα κι αν παραδεχτούμε (χρησιμοποιώντας με πολύ αυστηρά κριτήρια τη συλλογιστική των παλαιοημερολογιτών) ότι σφάλλει η Εκκλησία της Ελλάδος (επειδή διόρθωσε την ισημερία την οποία οι Οικουμενικές Σύνοδοι δεν την πείραξαν), τότε τι να πει κανείς για αυτό που γράφει λίγο πιο μετά: (σελ. 21 του Πηδαλίου) "Το να σχίσουν κάποιοι την Εκκλησία και να κάνουν διαιρέσεις και να χωρίζουν τον εαυτό τους από την κοινή Σύνοδο της Εκκλησίας, είναι αμάρτημα ασυγχώρητον". Τουλάχιστον, εδώ το γράφει ξεκάθαρα : ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΝ ! Για το ποιος ευθύνεται για το σχίσμα, βλέπε ανωτέρω στην παράγρ.1. Με άλλα λόγια, από τη συμφωνία και ένωση της Εκκλησίας (που γράφει το Πηδάλιο και υποτίθεται κατέλυσε η Εκκλησία της Ελλάδος με το νέο ημερολόγιο) μέχρι τη δημιουργία σχίσματος (που προκάλεσαν οι παλαιοημερολογίτες) υπάρχει χαώδης διαφορά. Η Εκκλησία της Ελλάδος το μόνο που έκανε, ήταν να εφαρομόσει τον ΛΗ' Κανόνα της Πενθέκτης Συνόδου (βλέπε παρακάτω στο 3α), μιας και το νέο ημερολόγιο είχε εισαχθεί για την Πολιτεία ένα χρόνο νωρίτερα. Πολύ ωραίες απαντήσεις δίνει και ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος : http://www.egolpion.com/EEB948A8.el.aspx (περί ημερομηνιών και σχισμάτων).
(ii) Έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος (για το ημερολόγιο): "Το νέο το έκανε Πάπας, αλλά το παλαιό ειδωλολάτρης"! (εννοώντας τον Ιούλιο Καίσαρα)... Οι παλαιοημερολογίτες βέβαια ισχυρίζονται ότι οι άγ. Πατέρες θέσπισαν όλες τις εορτές με βάση το παλαιό (Ιουλιανό), οπότε ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ να αλλάξει. Η αλλαγή του σημαίνει βλασφημία (!!!!!) κατά του αγ. Πνεύματος!!!! (Να τονιστεί εδώ ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι ένα μεγάλο ΨΕΜΑ διότι ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ Ι.Κανόνας, ΟΥΤΕ ΜΙΑ Οικουμενική Σύνοδος δεν αναφέρεται σε κάποιο ημερολόγιο, απλώς μόνο ο 7ος Αποστολικός ορίζει το πότε πρέπει να εορτάζεται το Πάσχα, και πάλι όμως χωρίς κάποια αναφορά σε κάποιο ημερολόγιο, αλλά χρησιμοποιώντας ΜΟΝΟ αστρονομικά δεδομένα - πανσέληνος και εαρινή ισημερία). Γιατί όμως οι άγ. Πατέρες "επέλεξαν" το Ιουλιανό ημερολόγιο; Μήπως τότε υπήρχε σε ευρεία χρήση και άλλο; Μάλλον όχι...! Ας δούμε τι λέει και στο Λευτικόν (23, 33-34 - σχετικά με τη γιορτή της σκηνοπηγίας):  Ο Κύριος ωμίλησε προς τον Μωϋσήν και είπεν· “ομίλησε και είπε στους Ισραηλίτας· Κατά την δεκάτην πέμπτην του εβδόμου αυτού μηνός θα τελήτε επί επτά ημέρας την εορτήν της Σκηνοπηγίας προς τιμήν και δόξαν του Κυρίου. Οι Εβραίοι εόρταζαν τις γιορτές τους με βάση το δικό τους σεληνιακό ημερολόγιο που βασιζόταν στη Σελήνη. Είχαν τους σεληνιακούς μήνες. Όταν αργότερα εισήχθη το Ιουλιανό, που βασιζόταν στην κίνηση της Γης γύρω από την Ήλιο, γύρω στο 50 π.Χ., προσάρμοσαν τις εορτές τους στο νέο (τότε) ημερολόγιο, το Ιουλιανό! Κι όμως, ο ίδιος ο Θεός τούς είχε ορίσει να εορτάζουν την σκηνοπηγία με βάση το σεληνιακό ημερολόγιο τον έβδομο μήνα (ονομαζόταν Εθινείμ ή Τισρί), όπως φαίνεται παραπάνω! Και ο Χριστός όταν ήρθε στη γη σεβάστηκε αυτή την αλλαγή του ημερολογίου και εόρτασε με βάση το Ιουλιανό ημερολόγιο και ΟΧΙ με βάση το σεληνιακό, όπως ήταν η παράδοση των Ιουδαίων. Και η Εκκλησία αργότερα όρισε τις εορτές της (το εορτολόγιό της) με βάση το Ιουλιανό ημερολόγιο (διότι αυτό τότε ήταν σε ευρεία χρήση), και όχι με βάση αυτό που είχε ορίσει ο Θεός στους Ιουδαίους! Άλλο παράδειγμα: Ο ΛΖ' Αποστολικός Κανόνας αναφέρεται στον μήνα Υπερβερεταίο, που ανήκει στο μακεδονικό ημερολόγιο. Γιατί λοιπόν οι Απόστολοι κάνουν έμμεση αναφορά σε ένα ακόμα ημερολόγιο, και δεν θεσμοθέτησαν πάνω στο θεόσδοτο (από την Π.Διαθήκη) σεληνιακό ημερολόγιο, αλλά ούτε και στο ιουλιανό, το οποίο τήρησε ο διδάσκαλός τους, ο Χριστός μας;Αποδεικνύεται λοιπόν πως το ημερολόγιο είναι απλώς ένα ΕΡΓΑΛΕΙΟ μέτρησης του χρόνου και όχι ένα αντικείμενο λατρείας, όπως κάνουν οι παλαιοημερολογίτες. Αλλιώς, και ο Χριστός, και οι Απόστολοι, και οι άγ. Πατέρες θα έπρεπε να επιμείνουν στο ΘΕΟΣΔΟΤΟ σεληνιακό! Αιρετικοί λοιπόν ο Χριστός και οι άγ. Πατέρες;;;; Επιπλέον, ας θυμηθούμε ότι και ο ίδιος ο Χριστός "παραβίασε" τον Μωσαϊκό νόμο σχετικά με το Σάββατο, κάνοντας πολλά θαυμαστά σημεία τη μέρα εκείνη. Δεν θα μπορούσε να περιμένει μια ημέρα για να θεραπεύσει τον παράλυτο, τον τυφλό κλπ; Αιρετικός λοιπόν ο Χριστός;;; Τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον (Μάρκ. Β, 27) μάς λέγει η Γραφή...
(iii) Ρωτούν οι παλαιοημερολογίτες: "Αφού το Ιουλιανό ημερολόγιο σφάλλει και θέλατε να αλλάξετε ημερολόγιο, γιατί προτιμήσατε το διορθωμένο Ιουλιανό; αφού κι αυτό σφάλλει! Ενώ υπάρχουν κι άλλα ημερολόγια, πιο τέλεια!!". Ασφαλώς αυτό είναι αλήθεια, όμως τα πιο τέλεια ημερολόγια απλώς δεν βρίσκονται εν χρήσει. Επιπροσθέτως, η αλλαγή του ημερολογίου από την Εκκλησία σχετίζεται με την αλλαγή του από την Πολιτεία έναν χρόνο πιο πριν, και με την εφαρμογή του ΛΗ' Κανόνα της Πενθέκτης Συνόδου (βλ. παρακάτω, παράγρ. 3α). Επομένως, αν ακολουθούσε η Εκκλησία κάποιο από τα άλλα, πιο τέλεια ημερολόγια, δεν θα συμβάδιζε το δικό της με αυτό της Πολιτείας! Επιπλέον: το ιουλιανό και το διορθωμένο ιουλιανό "χάνουν" μία μέρα ανά 128 χρόνια περίπου, ενώ το γρηγοριανό "χάνει" μία μέρα ανά 1600 χρόνια περίπου. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν το 1924 διορθωνόταν το ημερολόγιο χρησιμοποιώντας, όχι το διορθωμένο ιουλιανό, αλλά το τελειότερο που ήταν γνωστό τότε (και έχοντας ως σταθερό σημείο αναφοράς την εαρινή ισημερία την 21η Μαρτίου - όπως και το γρηγοριανό), θα υπήρχε ταύτιση του υποτιθέμενου τέλειου ημερολογίου (που δεν χάνει καθόλου) και του γρηγοριανού, για τα επόμενα 1600 χρόνια. Επομένως, εξαιτίας αυτής της ταύτισης, και πάλι οι παλαιοημερολογίτες θα έβρισκαν αφορμές για να συκοφαντήσουν για ταυτόχρονο εορτασμό παπικών και ορθοδόξων, για υποταγή στο ημερολόγιο του Πάπα κλπ....

3.  Ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες ότι τηρούν κατά γράμμα τους ιερούς κανόνες.
(α). Λέει ο ΛΗ' Κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου: "Εἴ τις ἐκ βασιλικῆς ἐξουσίας ἐκαινίσθη πόλις, ἢ αὖθις καινισθείη, τοῖς πολιτικοῖς καὶ δημοσίοις τύποις καὶ ἡ τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων τάξις ἀκολουθείτω". Χρησιμοποιεί προστακτική! ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΩ! Η Εκκλησία της Ελλάδος λοιπόν, με την αλλαγή του ημερολογίου το 1924 έθεσε σε εφαρμογή τον κανόνα αυτόν. Τηρούν οι παλαιοημερολογίτες τον κανόνα αυτόν; Ακολουθεί η "εκκλησία" τους τα πολιτικά και δημόσια πράγματα; Σίγουρα ΟΧΙ. Ας γνωρίζουμε επιπλέον ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είναι σημαντικό «μέρος της Πολιτείας», πράγμα που ανάγεται στην ιστορία ίδρυσης του ελλαδικού κράτους, στις πρόνοιες του Συντάγματος της Τροιζήνας, στη βούληση των Κολοκοτρωναίων, στην «προίκα» που έδωσε η Εκκλησία στο νεοσύστατο κράτος (γη), στα χρήματα που έδωσε η Εκκλησία στον Αγώνα του '21 κλπ. Στην Ελλάδα, κάθε ναός, κάθε ενορία, κάθε μονή, κάθε μητρόπολη είναι ΝΠΔΔ. Οι μητροπολίτες και οι απλοί ιερείς είναι επιφορτισμένοι με κρατικά καθήκοντα, όπως π.χ. η τέλεση/λύση γάμων. Κοινώς, στην Ελλάδα Εκκλησία και Πολιτεία είναι αναμεμιγμένες. Αυτό δικαιολογεί τις Εκκλησίες της Σερβίας, Ρωσίας κλπ που ακολουθούν ακόμα το παλαιό ημερολόγιο (ενώ το κράτος τους ακολουθεί το νέο) αφού εκάστη Εκκλησία μπορεί να επιλέξει τα του οίκου της, πολλώ δε μάλλον μία Εκκλησία περισσότερο «ανεξάρτητη» του κράτους στον τόπο στον οποίο βρίσκεται, όπως ακριβώς συμβαίνει με αυτές τις Εκκλησίες. Παρομοίως, ο κανόνας αυτός δεν τηρείται ούτε στο Άγιο Όρος διότι εκεί τα πολιτικά και δημόσια πράγματα δεν σχετίζονται με αυτά της υπόλοιπης Ελλάδος

(β). Ισχυρίζονται ότι δεν συνεορτάζουν ταυτόχρονα τις εορτές τους με τους αιρετικούς, μιας και αυτό ζητά ο 37ος Κανόνας της Λαοδικείας : "ου δει παρά των Ιουδαίων ή αιρετικών τα πεμπόμενα εορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζειν αυτοίς". Εδώ όμως, εφόσον λέει πρώτα ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε εορταστικά δώρα (λόγω κάποιας θρησκευτικής εορτής) από αυτούς, τότε σαφώς η λέξη "συνεορτάζειν" δεν μπορεί να εννοεί τον ταυτόχρονο συνεορτασμό, αλλά τον συνεορτασμό από κοινού, δηλαδή την εορταστική συνεύρεση μαζί με τους ιουδαίους/αιρετικούς. Αλλά ακόμα κι αν δεχτούμε ότι είναι σωστή η ερμηνεία αυτού του κανόνα από τους παλαιοημερολογίτες, τότε πώς εξηγούν ότι μέχρι το 1582 (έτος που εφαρμόστηκε το Γρηγοριανό ημερολόγιο στη Δύση, ενώ η Ανατολή δεν το υιοθέτησε) συνέπεφταν οι γιορτές των δυτικών (αιρετικών) με των Ορθοδόξων; Μέχρι τότε δεν ίσχυε αυτός ο Κανόνας της Λαοδικείας; Ανάλογη πτυχή του θέματος συμβαίνει και σήμερα. Οι παλαιοημερολογίτες εορτάζουν το Πάσχα την ίδια μέρα (λόγω κοινού Πασχαλίου) με τους αιρετικούς - οικουμενιστές (κατ'αυτούς) νεοημερολογίτες. Ο ισχυρισμός τους εδώ, ότι αυτοί δεν υιοθέτησαν την αλλαγή της ώρας (θερινή/χειμερινή) κι έτσι το νέο ημερολόγιο εορτάζει την Ανάσταση μια ώρα πιο πριν από το παλαιό, μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Θεός κρατάει ρολόι ακριβείας για να ελέγξει ποιος θα ψάλλει πιο έγκαιρα το "Χριστός ανέστη"...!!!!!
(γ). Λέει το Πηδάλιο http://www.scribd.com/fullscreen/30476246?access_key=key-1n3ngo4oenhpcmeo1vq7&allow_share=true&escape=false&view_mode=scroll (σελ. 40, υποσημ. 2) "ουδέ αίμα μαρτυρίου ημπορεί να εξαλείψη την αμαρτίαν του χωρισμού της Εκκλησίας και της διαιρέσεως, και το να σχίση τινάς την Εκκλησίαν είναι χειρότερον κακόν από το να πέση εις αίρεσιν". Γράφει και λίγο πιο κάτω ο άγιος Διονύσιος ο Αλεξανδρείας προς επίσκοπο Ναυάτο : "πρέπει να πάθη τινάς, ό,τι κακόν κι αν είναι, μόνον να μη σχίση την Εκκλησίαν". Το ίδιο θέμα υπάρχει κι αλλού στο Πηδάλιο, όπως είδαμε παραπάνω στην παράγρ.2. Και παντού τονίζεται ότι το σχίσμα είναι αμάρτημα ύψιστον! (από την άλλη, πουθενά δεν τονίζεται κάτι αντίστοιχο για την περίπτωση της αλλαγής του ημερολογίου, όπως αυτή εφαρμόστηκε το 1924 - δηλ. τη μετακίνηση των ημερών αλλά τηρώντας τον Κανόνα περί Πασχαλίου, τον οποίο καταπατά η Δύση). Οι παλαιοημερολογίτες τα τηρούν αυτά; Κάνουν τα πάντα για να μη σχιστεί η Εκκλησία ή συνεχίζουν να σχίζονται και αλληλοαναθεματίζονται και μεταξύ τους; Επίσης, τηρούν τις παραδόσεις που αναφέρονται παρακάτω, στην παράγρ.5;
(δ) Οι παλαιοημερολογίτες κάνουν διαστροφή του ΙΕ' Κανόνα της ΑΒ' Συνόδου, όπως φαίνεται στην παράγρ. 4 (Δ) στο http://enotitapisteos.blogspot.gr/2014_04_01_archive.html αλλά και παραπάνω, στην παράγρ. 1 (β) vi.

4. Ας συνοψίσουμε τα επιχειρήματα από τις ανωτέρω 2(α) και 3(α) παραγράφους. Έστω ότι με βάση το Πηδάλιο (και με πολύ αυστηρά κριτήρια) κακώς άλλαξε το ημερολόγιο. Επίσης, έστω ότι με βάση τον ΛΗ΄ Κανόνα της Πενθέκτης Συνόδου, καλώς άλλαξε. Τότε έχουμε μια (ας πούμε) διχογνωμία, μια ασάφεια του νόμου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, κανένα ανθρώπινο δικαστήριο δεν καταδικάζει κανέναν. Επομένως, είναι δυνατόν ο Θεός, που είναι ο δικαιότατος κριτής, να καταδικάσει κάποιους επειδή ...τήρησαν τον ΛΗ΄ Κανόνα και άλλαξαν το ημερολόγιο;

5. Ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες ότι με τη διατήρηση του πατρίου ημερολογίου τηρούν τις παραδόσεις. Και για αυτούς, το ημερολόγιο είναι μια παράδοση 2000 ετών. Μάλιστα την τήρηση του ημερολογίου τη θεωρούν ως δόγμα πίστεως! (αυτό αποδείχτηκε παραπάνω ότι δεν ισχύει)... Όμως ας μην ξεχνούμε ότι μέσα στους αιώνες υπήρξαν πολλές παραδόσεις της Εκκλησίας που για κάποιο λόγο άλλαξαν ή έπαψαν να ισχύουν. Παραδείγματα (προερχόμενα από το πόνημα του π.Ιωήλ Γιαννακόπουλου: Παλαιόν και Νέον Ημερολόγιον http://www.impantokratoros.gr/A004934E.el.aspx):
(α) Ο ΡΑ' Κανών της 6ης Οικουμενικής Συνόδου απαγορεύει να δίνεται η Θεία Κοινωνία στους λαϊκούς με χρήση κάποιου αντικειμένου, όπως γίνεται σήμερα με τη λαβίδα, αλλά απ' ευθείας να τίθεται ο Άγιος Άρτος στα χέρια των λαϊκών και το Αίμα του Κυρίου από το Άγιο Ποτήριο να προσφέρεται από τους Διάκους στο στόμα των πιστών, όπως δηλαδή μεταλαμβάνουν σήμερα οι Κληρικοί. Ο Κανόνας αυτός διατάσσει να αφορίζεται ο Ιερέας ο οποίος δεν θα δώσει τον Άγιο Άρτο στα χέρια των πιστών. Αφωρισμένον θέλει και τον λαϊκό ο οποίος κοινωνεί κατ' άλλον τρόπο και όχι δεχόμενος επί των χειρών του το Σώμα του Κυρίου. Και επί λέξει: «Ει δε τις αλώ της αχράντου κοινωνίας μεταδιδούς τοις τοιαύτα δοχεία προσφέρουσι αφοριζέσθω και αυτός και ο τοιαύτα επιφερόμενος».
(β) Ο Ε' Κανών των Αγίων Αποστόλων λέγει «Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος την εαυτού γυναίκα μη εκβαλέτω προφάσει ευλαβείας. Εάν δε εκβάλη αφοριζέσθω, επιμένων δε καθαιρέσθω».
Ο Κανόνας ομιλεί περί Επισκόπου και λέει ότι δεν πρέπει αυτός να απομακρύνει την γυναίκα του προφάσει ευλαβείας. Αυτό σημαίνει ότι οι Επίσκοποι παλαιά είχαν τη δυνατότητα να είναι έγγαμοι. Παρομοίως, περί εγγάμου Επισκόπου ομιλεί και ο 18ος Αποστολ. Κανόνας. Έρχεται όμως ο 12ος Κανόνας της 6ης Οικουμενικής Συνόδου και τροποποιεί τον Αποστολικόν αυτόν Κανόνα και απαγορεύει να έχουν γυναίκα οι Επίσκοποι! Η τροποποίηση αυτή προήλθε επειδή ο Αρχιερέας έπρεπε να είναι ο τελειότερος και γι'αυτό έπρεπε να είναι άγαμος, διότι η παρθενία είναι ανωτέρα του γάμου κατά το Α' Κορινθ. 7, 38. Δεν παύει όμως η τροποποίηση αυτή να είναι αναίρεση του Ε' Αποστολικού Κανόνος και μεταβολή παραδόσεως της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων, η οποία δεχόταν τον γάμο των Επισκόπων. Επομένως, μπορούμε να κατηγορήσουμε ως παραβάτη την 6ην Οικουμενική Σύνοδο, διότι κατήργησε το έγγαμον των Αρχιερέων, δηλ. μια παλαιά και μάλιστα αποστολική παράδοση;
(γ) Ο Απόστολος Παύλος λέει: «Εάν ανήρ τις κομά ατιμία αυτώ εστι» Α' Κορινθ. 11, 14. Άνδρας ο οποίος φέρει κόμην είναι άτιμος. Οι Αποστολικές διαταγές Α'. 3 MIGNE 1564-5 διατάσουν να κόβουμε την κόμην: «την τρίχα της κόμης συγκόπτειν και καθαίρειν αυτήν... ουκ έξεστί σοι τρέφειν τας τρίχας της κεφαλής σου». Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς καταφέρεται κατά της κόμης ονομάζοντας τον τρόπον αυτόν πορνικόν. «Πορνικός ο τρόπος και άθεος...». Κλήμης Αλεξ. Παιδ. Γ' 3 MIGNE 8, 577. Ο Άγιος Επιτάφιος MIGNE 42, 765-8. «Αλλότριόν εστι της καθολικής Εκκλησίας κόμη εκτεινομένη... ανήρ ουκ οφείλει κομάν». Αφού θέλουν οι παλαιοημερολογίτες να είναι πιστοί τηρητές όλων των αρχαίων παραδόσεων, γιατί λοιπόν τρέφουν κόμην και δεν κουρεύονται; Πού είναι η τήρησις των παραδόσεων και των Κανόνων της Εκκλησίας;
(δ) Σχετική με την κουρά της κόμης είναι η αρχαιοτάτη παπαλήθρα, την οποία είχε η παλαιά Εκκλησία, αλλά σήμερα δεν υπάρχει. Και συγκεκριμένα, στο Πηδάλιον ο Άγιος Νικόδημος ερμηνεύοντας τον ΚΑ' Κανόνα της 6ης Οικουμενικής Συνόδου ομιλεί περί παπαλήθρας των Κληρικών. "Η παπαλήθρα αύτη ήτο μία στρογγυλοειδής κουρά των εν τη κορυφή τριχών της κεφαλής παρομοία με στέφανον. Τούτο ήτο έθος, παράδοσις όλης της Εκκλησίας, ως βεβαιούται από τον 21ον Κανόνα της 6ης Οικουμενικής Συνόδου και από τους Αγίους Πατέρας. Ο Άγιος Ιερώνυμος γράφων προς τον Αυγουστίνον λέγει: «Παρακαλώ την στεφάνην σου». Ομοίως και ο Αυγουστίνος έγραφε προς τον Επίσκοπον Προκουλιανόν: «Μα την υμετέραν στεφάνην». Η στεφάνη αύτη ήτο το διακριτικόν γνώρισμα των Κληρικών". Και τέλος ο Άγιος Νικόδημος σημειώνει: «Πρέπει να ποιούσι και οι καθ' ημάς Κληρικοί εν τη κορυφή την τοιαύτην στεφάνην. Ου γαρ δίκαιον όρια αιώνια μεταίρειν, α έθεντο οι Πατέρες ημών».
Οι κληρικοί των παλαιοημερολογιτών φέρουν την παπαλήθρα; Όχι βέβαια! Γιατί λοιπόν παραβαίνουν τον ΚΑ' Κανόνα της 6ης Οικουμενικής Συνόδου ο οποίος ομιλεί ρητώς για αυτήν; Γιατί παραβαίνουν την αρχαία αυτή παράδοση της Εκκλησίας;

Τότε λοιπόν τι συμβαίνει; Γιατί καταπατούμε (όλοι, και το νέο και το παλαιό ημερολόγιο) αυτές τις παραδόσεις;
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα μόνος του, έστω κι αν είναι Ιερέας ή Αρχιερέας, να παραβεί κάποια παράδοση των Πατέρων. Ούτε μία Εκκλησία δικαιούται σε γενικής φύσεως ζητήματα να αγνοεί την συγκατάθεση των άλλων τοπικών Εκκλησιών. Επομένως σχίσμα δεν λέγεται η παράβαση μιας αρχαίας παραδόσεως (τέτοιες έγιναν πολλές χωρίς να γίνει σχίσμα), αλλά όταν παράβαση της αρχαίας παραδόσεως σχίσει την μία Εκκλησία από την άλλη, όταν διακοπεί η κοινωνία των Εκκλησιών. Μόνο λοιπόν «η παράδοσις της Πίστεως» είναι πράγμα αιωνίως αμετάβλητο και αναλλοίωτο και δεν επιδέχεται καμιά τροποποίηση. Οι άλλες όμως παραδόσεις, για τις οποίες ομιλούν οι γραφές (π.χ. "στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις") οι αναφερόμενες σε θέματα λατρείας, διοικήσεως, εκκλησιαστικής ευταξίας κλπ δύνανται να τροποποιούνται και να μεταβάλλονται, υπό τον όρον βεβαίως ότι αυτό γίνεται όχι από το α' ή β' άτομο, έστω και αν είναι Ιερέας ή Αρχιερέας, αλλ' υπό της ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ! Και την αλλαγή του ημερολογίου στην Ελλάδα την αποφάσισε η Εκκλησία της Ελλαδας, αφού πρώτα ήλθε σε συνεννόηση με τις άλλες τοπικές Εκκλησίες και Πατριαρχεία. Το γεγονός ότι από αυτές εκφράστηκαν διαφωνίες για την αλλαγή, μάλλον μικρή σημασία έχει, αφού οι διαφωνούσες με την αλλαγή τοπικές Εκκλησίες και Πατριαρχεία, δέχτηκαν (ανεχόμενες) εντέλει την αλλαγή, κρατώντας την Κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος, ΚΑΙ ΟΧΙ με τους παλαιοημερολογίτες! Ας μην ξεχνούμε πως και η Ρωσική Εκκλησία έχει διαφορές σε θέματα παράδοσης, όπως τα άμφια των κληρικών της και το είδος της μουσικής που χρησιμοποιείται στους ναούς της. Μήπως αυτές οι διαφορές την καθιστούν σχισματική έναντι των άλλων τοπικών Εκκλησιών; Ασφαλώς οι προαναφερθείσες παραδόσεις που άλλαξαν δεν ήταν δογματικού χαρακτήρα (θέμα πίστεως). Ούτε όμως δογματικού χαρακτήρα ήταν η αλλαγή/μετακίνηση του ημερολογίου κατά 13 ημέρες. Απόδειξη αυτού είναι η μετακίνηση ημερομηνιών των εορτών κατά τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού από τους αγίους Πατέρες. Αντιθέτως, η πίστη ότι η διατήρηση του παλαιού ημερολογίου ειναι προϋπόθεση σωτηρίας, όπως διδάσκουν οι παλαιοημερολογίτες, είναι ΝΟΘΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, δηλαδή ΑΙΡΕΣΗ! Αυτό αποδεικνύει (και πολλά άλλα ακόμα) ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στο http://www.egolpion.com/epifanios_palaiohmerologites.el.aspx .

6. Οι παλαιοημερολογίτες αμφισβητούν και την εγκυρότητα της Χάρης του Θεού που δίνει το Άγιο Φως στους Ορθοδόξους. Λένε μερικοί: "Αφού το Άγιο Φως βγαίνει με το παλαιό ημερολόγιο, τότε εσείς του νέου είστε λάθος". Και μόνο η φράση έτσι όπως διατυπώνεται, δεν στέκει. Το Άγιο Φως δεν βγαίνει με κανένα ημερολόγιο! Βγαίνει πάντα το Μ.Σάββατο, το οποίο συμπίπτει πάντα, και με το παλαιό, και με το νέο ημερολόγιο. Αυτό που εννοούν οι παλαιοημερολογίτες είναι βέβαια ότι το Άγιο Φως βγαίνει στον Πανάγιο Τάφο, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων ο οποίος ακολουθεί το παλαιό ημερολόγιο. Ας σκεφτούν όμως, ποιοι (εκτός των άλλων) το παίρνουν από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων : Το παίρνουν οι νεοημερολογίτες, ή οι παλαιοημερολογίτες; Οπότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό που έχει σημασία είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΑ που έχουν μεταξύ τους τα Πατριαρχεία με την Εκκλησία της Ελλάδας και όχι με τους παλαιοημερολογίτες. Άλλοι, αμφισβητούν την εγκυρότητα του Αγίου Φωτός προς τους Ορθοδόξους (τους οποίους χαρακτηρίζουν αιρετικούς - οικουμενιστές), χρησιμοποιώντας αποφθέγματα αγίων. Λέει ο Άγ.Ιγνάτιος ο θεοφόρος : «Πας ο λέγων παρά τα διατεταγμένα, καν τε αξιόπιστος ή, καν νηστεύει, καν παρθενεύει, καν σημεία ποιεί, καν προφητεύει, λύκος σοι φαινέσθω εν προβάτω δορά, προβάτων φθορά κατεργαζόμενος». Ο Άγ.Ιγνάτιος εννοεί μεμονωμένες περιπτώσεις. Αντίθετα, το άγ. Φως είναι ένα γεγονός ΑΜΕΣΑ συνδεδεμένο με την Ορθοδοξία και δίνεται σε αυτήν επί αιώνες, επαναλαμβανόμενο κάθε χρόνο, και μάλιστα όχι από το ίδιο πρόσωπο πάντα, αλλά από τον εκάστοτε Πατριάρχη Ιεροσολύμων! Επίσης, ο Αναστάσιος ο Σιναϊτης (P.G. 98, σ. 517-524) λέει : "σημεία επετέλεσαν και οι αμαρτωλοί, αλλά και αιρετικοί και άπιστοι, για κάποια ανάγκη ή οικονομία. Το Πνεύμα το Άγιον ενεργεί και μέσω αναξίων και βεβήλων. Όταν λοιπόν δής ότι έγινε κάποιο σημείο μέσω αιρετικών και απίστων, για κάποιο λόγο που γνωρίζει ο Θεός, μη θαμπωθής και να μη σαλευθής έκ της Ορθοδόξου πίστεως διότι πολλές φορές και η πίστι του προσερχομένου είναι αυτή που έκαμε το σημείο και όχι η αξία του ποιήσαντος". Κι όμως, όπως το Άγ. Φως δινόταν και τότε (την εποχή του αγ. Αναστασίου) στους Ορθοδόξους, έτσι δίνεται και τώρα. Δεν έχει αλλάξει κάτι! Είναι ένα θαύμα ταυτόσημο με την Ορθοδοξία. Αλλά ακόμα κι αν δεχτούμε ότι εννοούν γενικά κάθε περίπτωση αιρετικού (όπως αιρετικός χαρακτηρίζεται από τους παλαιοημερολογίτες ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων αφού βρίσκεται σε κοινωνία με τον Βαρθολομαίο), τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι, ενώ μέχρι το 1924 το Άγ.Φως δινόταν στους Ορθοδόξους, σήμερα δίνεται στους αιρετικούς (για τους παλαιοημερολογίτες); Αν ο Θεός τώρα το δίνει στους αιρετικούς, τότε γιατί δεν το έδωσε και παλιότερα όταν αυτοί το ζήτησαν; (να πότε ήταν αυτό: http://www.inagiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1297614495.html). Και το σημαντικότερο: αν μέχρι το 1924 ο Θεός έδινε το Άγ.Φως στους Ορθόδοξους, τώρα γιατί τους το αρνείται; Ας σκεφτούμε κι ένα παράδειγμα. Στην Π.Διαθήκη ο Θεός με ένα σωρό θαυμαστά σημεία έδειχνε την ευαρέσκειά του ΕΜΦΑΝΩΣ στους Ισραηλίτες. Από τα χρόνια του Χριστού και μετά, έπαυσε να τη δείχνει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ήρθαν και μεγάλες συμφορές. Καταστροφή του ναού του Σολομώντα, διαλύθηκε το κράτος τους κλπ. Δηλαδή, ΠΑΛΙ ΕΜΦΑΝΩΣ απέσυρε τη χάρη Του από αυτούς. Μήπως έχουμε το ίδιο και εδώ; Ο Θεός δίνει ΕΜΦΑΝΩΣ και συνεχώς το αγ.Φως (δηλ. τη Χάρη Του) μέχρι το 1924 στους Ορθοδόξους, κι απο εκεί και μετά, ΕΜΦΑΝΩΣ ΠΑΛΙ, τους το αρνείται (στους παλαιοημερολογίτες). Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έρχονται και τα δεινά: αυτοί αμέσως (δεν άντεξαν και πολύ χωρίς Θεό) αρχίζουν και διασπώνται και να αλληλοαναθεματίζονται και μεταξύ τους!
Ισχυρίζονται επίσης ότι το επαναλαμβανόμενο αυτό θαύμα το επιτρέπει ο Κύριος όχι για τους προδότες (κατ'αυτούς) αγιοταφίτες (και κατά συνέπεια, για όλους όσους βρίσκονται σε κοινωνία μαζί τους) αλλά για την ενίσχυση της πίστεως στα ιερά Προσκυνήματα!!! Μα αφού αυτά τα προσκυνήματα είναι πλέον "αιρετικά/σχισματικά"! Αν ο Θεός θέλει να ενισχύσει αυτά με ένα τέτοιο θαύμα, που επαναλαμβάνουμε, είναι ένα θαύμα ταυτόσημο ΜΟΝΟ με την Ορθοδοξία, τότε γιατί δεν πράττει αναλόγως (βγάζοντας κι αλλού το Άγ.Φως) και σε άλλα δόγματα ή θρησκείες για να ενισχύει και εκεί την πίστη τους; Και γιατί, αναρωτιόμαστε πάλι, δεν έδωσε το Άγ.Φως όταν το ζήτησαν οι αιρετικοί παλαιότερα; Παρόμοιες απορίες και επιχειρήματα τίθενται και εδώ: http://stwmenkalws.blogspot.gr/2012/04/blog-post_8516.html.

7. Οι παλαιοημερολογίτες καταγγέλλουν πολλές βίαιες πράξεις εναντίον τους κατά το πρώτο χρονικό διάστημα επιβολής του νέου ημερολογίου. Δυστυχώς αυτό είναι αλήθεια. Όταν η Εκκλησία της Ελλάδος έβλεπε να διασαλεύεται η ενότητά της από φανατικούς ζηλωτές που προσπαθούσαν να επηρεάσουν τους πιστούς της, κατέφυγε στη συμβολή της πολιτείας και της αστυνομίας, οι οποίες χρησιμοποίησαν τη βία για να επιτύχουν το σκοπό της Εκκλησίας. Όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Διότι σε έναν πόλεμο δεν γίνεται να δέχεσαι μόνο ριπές, χωρίς να ρίξεις κι εσύ. Με άλλα λόγια, τη βία που κατηγορούν οι παλαιοημερολογίτες, την εξάσκησαν κι αυτοί. Περισσότερα σχετικά στο http://www.myriobiblos.gr/books/book1/kef5_fas1_meros3.htm, ιδίως στο σχόλιο 232, και http://www.myriobiblos.gr/books/book1/kef5_fas2_meros4.htm.

8(α). Οι παλαιοημερολογίτες προς στερέωση της πίστεώς τους, προβάλλουν το θαύμα της εμφάνισης του Τιμίου Σταυρού στον ουρανό του Υμηττού το βράδυ της14ης/9/1925 (με το παλαιό ημερολόγιο). Το σημείο αυτό θεωρείται από αυτούς σημάδι ευαρέσκειας του Θεού για το πάτριο ημερολόγιο και το παρουσιάζουν με τον τίτλο «θεόθεν βεβαίωσις» για το μετέπειτα σχίσμα του παλιοημερολογιτισμού. Ας δεχτούμε ότι το θαύμα ήταν εκ Θεού (γιατί θαύματα μπορεί να κάνει και ο διάβολος, ακόμα και με το σημείο του Σταυρού!). Σε καμμιά περίπτωση δεν δικαιολογούνται να καυχώνται οι παλαιοημερολογίτες - ΓΟΧ για το θαύμα αυτό, αφού τότε ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ «Εκκλησία των παλαιοημερολογιτών - ΓΟΧ», διότι η αυτοαποκοπή τους από την Εκκλησία της Ελλάδος συντελέστηκε επισήμως μόλις το έτος 1935. Αν καυχώνται οι παλαιοημερολογίτες, τότε το ίδιο μπορούν να καυχώνται και ΟΛΟΙ οι αγιορείτες μοναχοί, με τους οποίους οι παλαιοημερολογίτες - ΓΟΧ ΔΕΝ έχουν κοινωνία! Περισσότερα εδώ: http://www.egolpion.com/8avma_gox.el.aspx.
Όμως ας σκεφτούμε και μερικά δεδομένα:
(α) Ο Θεός δεν ευλογεί σχίσματα, όποιοι κι αν τα προκαλούν. Αντιθέτως, οι άγιοι Πατέρες εκφράζονται με βαριά λόγια για αυτό (βλέπε ανωτέρω: παράγρ.2(i) και 3γ).
(β) Aν ο Θεός έπρεπε να δείξει ένα θαυμαστό σημείο για ένα τόσο σοβαρό (όπως αποδείχτηκε) θέμα δεν θα αργούσε 1,5 χρόνο για να το κάνει. Θα το έδειχνε αμέσως, πριν προλάβουν να δημιουργηθούν προϋποθέσεις σχίσματος. Και θα το έδειχνε σε όλους κι όχι μόνο σε μια περιοχή της Αθήνας, αφού το ζήτημα ήταν πανελλαδικής εμβέλειας.
(γ) Η εφημερίδα "Σκριπ" ήταν η μόνη που δημοσίευσε το γεγονός, και την οποία επικαλούνται οι παλαιοημερολογίτες, και είναι αντίστοιχης σοβαρότητας/αξιοπιστίας με τη σημερινή espresso. Δεν υπήρχαν άλλα μέσα τότε που να γράψουν για αυτό το ολοφάνερο (για τους παλαιοημερολογίτες) φαινόμενο;
(δ) Εκείνη τη μέρα η Σελήνη ήταν 9 ημερών. Είχε περίπου το 70% του μεγέθους μιας πανσελήνου, δηλ. είχε αρκετή φωτεινότητα. Οπότε, σε συνδυασμό και με τα παραπάνω δεδομένα, θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι λόγω μιας πιθανής συννεφιάς (δεν αποκλείεται αφού το γεγονός ήταν στα τέλη Σεπτεμβρίου - με το νέο ημερολόγιο - έτσι μπορεί να εξηγείται και ότι το "σημείο" ήταν ορατό μόνο σε μια περιοχή της Αθήνας) το φως της Σελήνης ενδέχεται να "έπαιξε" με τα σύννεφα και να δημιούργησε κάτι που να μοιάζει με τον σταυρό.
(ε) Ας μην ξεχνούμε ότι όσοι "είδαν" το σημείο ήταν παλαιοημερολογίτες, δηλ. άνθρωποι προκατειλημμένοι εναντίον της Εκκλησίας της Ελλάδος, και οιονεί κρυπτόμενοι από αυτήν. Επομένως, αφού δεν δίστασαν να δείξουν απείθεια στην Εκκλησία και τους κληρικούς της (στους οποίους μέχρι πρότινος εξομολογούνταν και κοινωνούσαν) και να δημιουργήσουν τη διχοστασία, δεν θα τους ήταν δύσκολο να μεγαλοποιήσουν στο μυαλό τους ένα παιχνίδισμα του σεληνιακού φωτός και των νεφών, δημιουργώντας ένα τυχαίο σχήμα που έμοιαζε με σταυρό.
Μερικές ακόμα υποθέσεις για το «γεγονός», το οποίο θα μπορούσε να είναι:
Α) Πραγματικό θαύμα για λόγους που ο Κύριος γνωρίζει και όχι βέβαια με τη φτηνή και συμφεροντολογική «δικαιολόγηση» του σχίσματος ένεκα «ημερολογίου». Πιθανόν να υπήρχε κάποιος άγιος στην περιοχή, ακόμη και μεταξύ των ορθοδόξων που ήταν στον συγκεκριμένο ναό. Πιθανόν να υπήρχε κάποιος αμαρτωλός που είχε ανάγκη την εμφάνιση θαύματος προς στερέωσή του στην περιοχή. Αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε το συγκεκριμένο σαν «θεία επιβεβαίωση» των παλαιοημερολογίτικων ταραχών και εκτροπών (εκκλησιαστική ανταρσία, βιαιοπραγίες, καταλήψεις ναών, απείθεια προς ιερείς, σχίσμα κλπ). Αν είναι θαύμα, δεν έγινε προς τους σχισματικούς, αλλά προς την Εκκλησία, αφού το παλαιοημερολογίτικο σχίσμα έγινε 11 χρόνια αργότερα (το 1935), ενώ το «γεγονός» αυτό τοποθετείται εν έτει 1925. Το 1925 οι μετέπειτα παλαιοημερολογίτες ήταν κανονικά ενωμένοι με την Εκκλησία της Ελλάδος, απλώς κάποιοι επέλεγαν να εκκλησιάζονται χωριστά.
Β) Φαντασιακό κατασκεύασμα κάποιων, ιδίως των φανατικότερων εκκλησιομάχων. Ο ίδιος ο Γρηγοριάδης, ο εκδότης της «κίτρινης» κουτσομπολίστικης και σκανδαλοθηρικής φυλλάδας των Αθηνών με το όνομα «Σκριπ» (μια μικρογραφία της σημερινής βρετανικής «Sun») ήταν ενεργός παλαιοημερολογίτης και ένας από τους υπογράφοντες το πρώτο παλαιοημερολογίτικο σωματείο «Θρησκευτική Κοινότης Γνησίων Ορθοδόξων», εμφανιζόμενος κάποτε ακόμη και σαν «πρωτοσύγκελλος των ΓΟΧ», επομένως είχε πολλούς λόγους να αναδείξει καθ’ υπερβολήν ή να κατασκευάσει ένα τέτοιο «φαινόμενο». Επιστράτευσε μάλιστα και το «photoshop» της εποχής, συγκεκριμένο σκιτσογράφο, για να γίνει γνωστό το θέμα μέσω της φυλλάδας του.
Γ) Διαβολική πανουργία, που δεν ορρωδεί προ ουδενός, ώστε να δώσει έρεισμα αυτοδικαίωσης στους ταραχοποιούς και εκμεταλλευτές της λαϊκής ευσέβειας και αφέλειας οργανωμένους επαγγελματίες παλαιοημερολογίτες. Βεβαίως, εάν είναι έτσι, ο Γρηγοριάδης και το «Σκριπ» του, βρήκαν «ό,τι προσφορότερο»! Ο διάβολος παίρνει κάθε είδους μορφή ή δημιουργεί οράματα και ψευδαισθήσεις στους πιστούς, με σκοπό να τους πλανήσει, π.χ. οράματα αγγέλου, Χριστού, Παναγίας, αγίων κλπ. Στο Γεροντικό υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Στο βίο του αγίου Παχωμίου αναφέρεται πως ο πονηρός έλαβε ακόμη και τη μορφή του ίδιου του ΧΡΙΣΤΟΥ, για να τον πλανήσει, δεν τα κατάφερε όμως, εμπρός στη διάκριση και την ταπείνωση του αγίου. http://www.scribd.com/doc/256944046/Sancti-Pachomii-Vitae-Grecae-257#scribd Πιθανόν να επρόκειτο για κάποιο φωτεινό σχήμα στα σύννεφα που έμοιαζε με σταυρό, το οποίο εξελήφθη και προπαγανδίστηκε ως σταυρός από τη συγκεκριμένη εφημερίδα εποχής, του γνωστού στελέχους των παλιοημερολογιτών. Στην ζωγραφική αναπαράσταση που δημοσιεύτηκε και ανατυπώνεται έκτοτε, ο «σταυρός» έχει παράδοξο σχήμα, κάπως καμπύλο.
Από αυτές τις τρεις εκδοχές, κλίνουμε μάλλον προς την δεύτερη ή τρίτη πιθανότητα, κυρίως κρίνοντας από την εκ των υστέρων αχαλίνωτη εκμετάλλευση του θέματος και από το δυσεπούλωτο σχίσμα που καταφέρθηκε στην Εκκλησία. Εάν, πάντως, έγινε το θαύμα της εμφάνισης του σταυρού, έγινε εντός Εκκλησίας και όχι εντός σχίσματος. Συμπερασματικά, ούτε απορρίπτουμε το γεγονός, αλλά (με βάση τα παραπάνω) ούτε το αποδεχόμαστε ανεπιφύλακτα, πολλώ δε μάλλον δεν το ερμηνεύουμε σαν «θεόθεν επιβεβαίωση» της εκκλησιαστικής ανταρσίας, πράγμα ανεπέρειστο και βλάσφημο.
(β). Παρομοίως, οι παλαιοημερολογίτες χρησιμοποιούν και το θαύμα των υδάτων στον Ιορδάνη, που συμβαίνει τα Θεοφάνεια με το παλαιό ημερολόγιο. Αν καυχώνται όμως αυτοί για το θαύμα αυτό, το ίδιο δικαιούνται να καυχώνται και το άγ. Όρος, και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στη γεωγραφική δικαιοδοσία του οποίου συμβαίνει το θαύμα αυτό, με το οποίο (καθώς επίσης και το άγ. Όρος) οι παλαιοημερολογίτες ΔΕΝ έχουν κοινωνία. Επομένως γιατί το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα;

9(α). Ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες ότι το Βάπτισμα που τελείται από την Εκκλησία μας είναι άκυρο, αφού όπως λένε, συχνά συμβαίνει να μη βυθίζεται ολόκληρο το σώμα του βαπτιζομένου μέσα στο νερό, πράγμα που κατ' αυτούς αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εγκυρότητα του μυστηρίου. Ο Άγιος Νικόδημος, ο μέγας αυτός ερμηνευτής των Ιερών Κανόνων, στην ερμηνεία του Ν´ Αποστολικού Κανόνος (Ιερόν Πηδάλιον σελ. 65) νουθετεί τους Ιερείς "να μη χρησιμοποιούν διάφορες λεκάνες καί σκαφίδια, όπου μέρος τί μόνον τών ποδών βρέχεται, αλλά και αυτά πολλάκις ανατρέπονται, με φρικτό αποτέλεσμα να χύνονται τά Άγια Ύδατα, αλλά να έχουν κολυμβήθρες βαθειές, που να χωρούν ολόκληρο το σώμα του βαπτιζομένου". Παρόλο λοιπόν που ομιλεί ο Άγιος για Βάπτισμα που γινόταν στην εποχή του με βρέξιμο μόνο των ποδών, δεν συνιστά την επανάληψή του, όπως κάνουν οι περισσότερες παρατάξεις των παλαιοημερολογιτών! Επίσης, φαίνεται καθαρά (από τις λέξεις που χρησιμοποιεί ο Άγ. Νικόδημος - λεκάνη, σκαφίδιο) ότι αυτό που έχει σημασία, σύμφωνα με τον Κανόνα αυτόν, είναι η τριπλή ανάδυση και κατάδυση του βαπτιζομένου στο νερό, και όχι η πλήρης βύθισή του (η οποία δεν αναφέρεται καθόλου ως υποχρεωτική), όπως επιμένουν λανθασμένα οι παλαιοημερολογίτες. Εννοείται πως το βάπτισμα τελείται εγκύρως εν αγίω Πνεύματι στην Εκκλησία και όχι «εν ύδατι μόνο» σε θρησκευτικά σχήματα εκτός Εκκλησίας. Ας δούμε στο http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2014/11/5549.html και την κολυμβήθρα που βαπτίστηκε ο όσιος Γέροντας Παΐσιος από τον Άγιο Αρσένιο, όπως και πάμπολλοι Φαρασιώτες επί πολλά χρόνια, δεδομένου ότι πρόκειται για παμπάλαιη κολυμβήθρα. Μήπως θεωρείται αβάπτιστος λοιπόν και ο όσιος Παΐσιος;! Επίσης, στο ανωτέρω φαινόμενο της εποχής του, που θίγει ο άγιος Νικόδημος, κάνει μνεία και ο συγγραφέας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911), ας δει κανείς εδώ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=499 ή εδώ: http://thechrist.gr/el/108/papadiamantis-theophaneia-dokimio/ Μεταξύ άλλων, αναφέρει για την εποχή του τα εξής: «πολλοί των ιερέων, χαριζόμενοι εις την τυφλήν και μωράν πολλάκις φιλοστοργίαν αμαθών και προληπτικών γονέων, οίτινες νομίζουν, ότι κάτι θα πάθη το χαϊδευμένον νεογνόν των εν τη ιερά κολυμβήθρα, εκτελούσι σχεδόν ράντισμα, και όχι βάπτισμα», συστήνοντας επαναφορά του ορθού τρόπου του ορθοδόξου βαπτίσματος. Μήπως τόσοι και τόσοι Έλληνες ορθόδοξοι του 19ου αιώνα είναι αβάπτιστοι;!
(β). Επίσης, οι παλαιοημερολογίτες έχουν ποικιλία αντιμετώπισης της εγκυρότητας των μυστηρίων της Εκκλησίας. Από την πλήρη άρνηση έως την πλήρη αποδοχή, όλο το φάσμα μεταξύ των δύο άκρων. Αυτοί που δεν τα δέχονται, μιας και δεν υπάρχει κάποια απτή (εμφανής) απόδειξη για την εγκυρότητά τους, πώς εξηγούν το γεγονός ότι μέσω της Θ.Κοινωνίας δεν μεταδόθηκε ΠΟΤΕ ούτε μια ασθένεια; Αν σκεφτούμε πόσες Θ.Λειτουργίες έγιναν από το 1924 μέχρι σήμερα, σε κάθε Ναό, σε όλη την Ελλάδα, και πόσοι μετέλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων σε αυτές, είναι απίστευτο το ότι δεν συνέβη το παραμικρό περιστατικό μετάδοσης ασθένειας μέσω της λαβίδας της Θ. Κοινωνίας. Αν θα είχε συμβεί, είναι σχεδόν σίγουρο πως τα ΜΜΕ θα το έκαναν πρώτο θέμα (ιδίως στις μέρες μας) αφού κάθε σκάνδαλο που εμφανίζεται στην Εκκλησία, αποτελεί "θείο δώρο" για αυτά, για λόγους ακροαματικότητας και κουτσομπολιού εις βάρος της Εκκλησίας. Αλλά ακόμα και για αυτό το θαυμαστό σημείο, οι παλαιοημερολογίτες έχουν απάντηση. Ισχυρίζονται για τους πιστούς του νέου ημερολογίου ότι ΔΕΝ μεταλαμβάνουν Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά ο Θεός επιτρέπει τη μη μετάδοση ασθενειών, από τη μια για να τους δώσει την ευκαιρία να δουν το θαύμα και να μετανοήσουν (για την αίρεση του Οικουμενισμού στην οποία βρίσκονται), κι από την άλλη για να μη σκανδαλίσει τον κόσμο!!! Αυτό είναι ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ γιατί τότε μιλάμε για έναν Θεό πλάνο, ψεύτη, που προτιμά να κρατά τα παιδιά Του στο σκοτάδι για να μην τα σκανδαλίσει, αντί να τους δείξει την Αλήθεια! Αυτόν τον ψεύτη Θεό λοιπόν έχουν (και) οι παλαιοημερολογίτες;

10(α). Οι παλαιοημερολογίτες, για να συγκαλύψουν τις παράνομες «χειροτονίες» των «επισκόπων» τους (βλ. http://enotitapisteos.blogspot.gr/2014_04_01_archive.html, κεφ. 7Β), κατηγορούν το νέο ημερολόγιο για αντικανονικούς διορισμούς αρχιεπισκόπων/μητροπολιτών Αθηνών από το 1918 και μετά (βλ. http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2103.html). Μάλλον ξεχνούν όμως οι παλαιοημερολογίτες ότι ο μητροπολίτης Αθηνών, ή ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών είναι θρησκευτικός τίτλος τιμής, δεν είναι βαθμός ιερωσύνης. Όταν αυτοί που γράφει στο παραπάνω link διορίστηκαν αντικανονικώς μητροπολίτες ή αρχιεπίσκοποι Αθηνών, ΗΤΑΝ ΗΔΗ Μητροπολίτες κάπου αλλού, είχαν ήδη τον βαθμό του Επισκόπου κανονικά. Άρα δεν έχει σχέση με αυτές τις περιπτώσεις ο Κανόνας που επικαλείται το link. Αντίθετα, οι "επίσκοποι" των παλαιοημερολογιτών χειροτονήθηκαν ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΥΠΕΡΟΡΙΩΣ (πρώτη παράβαση), από ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ (για αυτούς - δεύτερη παράβαση) και ΕΠΙ ΧΡΗΜΑΣΙ (τρίτη παράβαση). Επομένως ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ οι μεν με τους δε. Να τι λέει ο Γ' κανόνας της Ζ' Οικ.Συνόδου που επικαλείται ο σύνδεσμος από το krufo-sxoleio :
Πᾶσαν ψῆφον γινομένην παρὰ ἀρχόντων, ἐπισκόπου, ἢ πρεσβυτέρου, ἢ διακόνου, ἄκυρον μένειν, κατὰ τὸν κανόνα τὸν λέγοντα· Εἴ τις ἐπίσκοπος, κοσμικοῖς ἄρχουσι χρησάμενος, δι’ αὐτῶν ἐγκρατὴς ἐκκλησίας γένηται, καθαιρείσθω, καὶ ἀφοριζέσθω, καὶ οἱ κοινωνοῦντες αὐτῷ πάντες. Δεῖ γὰρ τὸν μέλλοντα προβιβάζεσθαι εἰς ἐπισκοπήν, ὑπὸ ἐπισκόπων ψηφίζεσθαι· καθὼς παρὰ τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν ἐν Νικαίᾳ ὥρισται ἐν τῷ κανόνι τῷ λέγοντι· Ἐπίσκοπον προσήκει, μάλιστα μὲν ὑπὸ πάντων τῶν ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ καθίστασθαι· εἰ δὲ δυσχερὲς εἴη τὸ τοιοῦτο, ἢ διὰ κατεπείγουσαν ἀνάγκην, ἢ διὰ μῆκος ὁδοῦ, ἐξάπαντος τρεῖς ἐπὶ τὸ αὐτὸ συναγομένους· (συμψήφων γινομένων καὶ τῶν ἀπόντων, καὶ συντιθεμένων διὰ γραμμάτων), τότε τὴν χειροτονίαν ποιεῖσθαι. Τὸ δὲ κῦρος τῶν γινομένων, δίδοσθαι καθ' ἑκάστην ἐπαρχίαν τῷ μητροπολίτῃ.
Νάτο πάλι το ενδιαφέρον σημείο : Δεῖ γὰρ τὸν μέλλοντα προβιβάζεσθαι εἰς ἐπισκοπήν, ὑπὸ ἐπισκόπων ψηφίζεσθαι. Τι γράφει; Προβιβάζεσθαι εις επισκοπήν! Επομένως είναι ανυπόστατες οι κατηγορίες των παλαιοημερολογιτών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι αντικανονικότητες που επικαλείται το link σχετίζονται άμεσα με τα πολιτικοκοινωνικά θέματα της Ελλάδος όταν συνέβησαν αυτές (Α και Β παγκόσμιος πόλεμος, χούντα κλπ) μιας και καλώς ή κακώς, ο θεσμός του Αρχιεπισκόπου Αθηνών εμπλέκεται λίγο ή πολύ και στα πολιτειακά θέματα. Ακόμα όμως κι αν έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται οι παλαιοημερολογίτες για τις αντικανονικότητες, ας μην ξεχνούν και τα εξής : 1) οι δύο πρώτες (ας πούμε) αντικανονικότητες, του 1918 και του 1923 σχετίζονται άμεσα με τους παλιοημερολογίτες αφού αυτοί δεν είχαν αποσχισθεί πριν το 1924 από την Εκκλησία. Άρα γιατί κατηγορούν αυτές τις αντικανονικότητες; 2) οι (ας πούμε) αντικανονικότητες έγιναν δεκτές από την Εκκλησία και αυτή πορεύθηκε στο χρόνο με αυτούς τους μητροπολίτες/αρχιεπισκόπους. 3)  Αφού οι παλιοημερολογίτες κόπτονται τόσο πολύ για την «κανονικότητα», πόσο «κανονική» ήταν η τοποθέτηση του Γεννάδιου Σχολάριου στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης εν έτει 1453;  Μήπως τον τοποθέτησε ο σφαγέας κατακτητής της Πόλης, Μωάμεθ ο Πορθητής; http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=159 . Οι παλαιοημερολογίτες που δήθεν κόπτονται διαδικτυακώς για την ακρίβεια στα της Εκκλησίας, αναγνωρίζουν τον άγιο Γεννάδιο Σχολάριο ως Πατριάρχη ή τον θεωρούν... μοιχεπιβάτη, κατά τη στρεβλή συλλογιστική τους;
(β) Οι παλαιοημερολογίτες για να δικαιολογήσουν (επίσης) τις υπερόριες χειροτονίες, προβάλλουν κάποιες που έλαβαν χώρα στο παρελθόν και αναφέρονται στην Πατρολογία. Γράφει ο Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης : Εν καιρώ αιρέσεως ου κατά τα εν ειρήνη τυπωθέντα πάντως απαραλείπτως γίνεται δια την αναγκάζουσαν χρείαν· όπερ φαίνεται πεποιηκώς ο τε μακαριώτατος Αθανάσιος (Αλεξανδρείας), και ο αγιώτατος Ευσέβιος (Σαμοσάτων), υπερορίους χειροτονίας αμφότεροι ποιησάμενοι· και νυν δε το αυτό οράται πραττόμενον εν τη παρούση αιρέσει. (Οσίου Θεοδώρου Στουδίτου, PG τ. 99 Επιστολή ΣΙΕ Μεθοδίω Μονάζοντι Ε.L.II.). Όμως το 1960 που έγινε (αν έγινε όντως) η χειροτονία του Ακακίου στις ΗΠΑ, ή η υπερόριος χειροτονία το 1962 στην Ελλάδα του Αυξέντιου από τον Χιλής Λεόντιο, δεν υπήρχε αίρεση! Τα πρώτα σημεία (δείγματα) οικουμενισμού εμφανίζονται πιο μετά, όταν ο Αθηναγόρας συναντήθηκε με τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄ στα Ιεροσόλυμα το 1964. Εκτός κι αν οι παλαιοημερολογίτες πιστεύουν πως η αίρεση υπήρχε από το 1920 με τη γνωστή εγκύκλιο του Πατριαρχείου (http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=6359). Μα είναι δυνατόν μια εγκύκλιος, ένα κείμενο να σηματοδοτεί μια αίρεση; Είναι δυνατόν ένα κομμάτι χαρτί να καθιστά αιρετική μια Εκκλησία, ενώ στην πράξη δεν υπήρξε τίποτα το μεμπτό; Και επιπλέον, γιατί αρκετά χρόνια πιο μετά ο Χρυσόστομος Καβουρίδης δεν ανέφερε τίποτα για κάποια αίρεση παρά μόνο αποκαλούσε την Εκκλησία της Ελλάδος σχισματική και ΟΧΙ αιρετική (βλ.παραπάνω στο 1(β), υποπαράγρ. vii); Είναι επίσης δυνατόν να χαρακτηρίζεται ως αιρετική η Εκκλησία της Ελλάδος όταν άλλαξε το ημερολόγιο το 1924; Ποιον ιερό κανόνα, ποιο βασικό δόγμα πίστεως παραβίασε και κατέστη αιρετική;

11. (i) Ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες ότι οι «ιερείς» τους είναι άμισθοι, σε αντίθεση με αυτούς του νέου ημερολογίου. Μάλιστα πολλές φορές παραποιούν και το αγιογραφικό χωρίο «ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν» (Ιω. ι' 12), μετατρέποντάς το σε «ο μισθωτός ποιμήν ουκ εστί ποιμήν». Διαστρέβλωση του Ευαγγελίου για υπεράσπιση των θέσεών τους! Οι ιερείς του νέου ημερολογίου πληρώνονται από το Κράτος ως ελάχιστη υποχρέωση ανταπόδοσης του Κράτους έναντι της αυτοθυσίας του κλήρου αλλά και των μεγάλων παραχωρήσεων γης στις οποίες έχει προβεί η Εκκλησία επανειλημμένα αλλά κυριότερα κατά την δεκαετία 1922-32. Περισσότερα εδώ:  http://www.romfea.gr/arthra-apopseis/18305-2013-07-31-08-42-32. Επιπλέον, ούτε το νόημα του συγκεκριμένου αγιογραφικού χωρίου σχετίζεται με τους μισθωτούς ιερείς του νέου ημερολογίου. Λέει το χωρίο : 11 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· 12 ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. 13 ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. Το χωρίο εννοεί ΞΕΚΑΘΑΡΑ για μισθωτόν εργάτην που δεν είναι ποιμένας. Μην ξεχνάμε ότι η λέξη μισθωτός στα Ευαγγέλια εννοεί τον εργάτη. Με λίγα λόγια, λέει: (μιλάει ο Χριστός, αλλά κατ'αναλογίαν μπορούμε να το πούμε και για τους ιερείς - εκπροσώπους του Χριστού): "Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός που ενδιαφέρομαι ειλικρινά για τα πρόβατα. Ο ποιμένας ο καλός θυσιάζει και τη ζωή του για να απομακρύνει κάθε κίνδυνο από τα πρόβατά του. Ο μισθωτός όμως εργάτης, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΕΝΑΣ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ, βλέπει τον λύκο να έρχεται, κι επειδή δεν έχει ούτε στοργή για τα πρόβατα, ούτε αυταπάρνηση, αφήνει τα πρόβατα ανυπεράσπιστα και φεύγει".
Οπως βλέπουμε, άλλο λέει η Γραφή, κι άλλο είναι οι ιερείς του νέου ημερολογίου, που μπορεί να πληρώνονται, αλλά είναι ΚΑΙ ποιμένες (σε αντίθεση με την παραβολή πιο πάνω) και θεωρούν ΟΛΟΥΣ τους πιστούς ως ποίμνιό τους, και δεν τους εγκαταλείπουν μπροστά στις δυσκολίες, όπως λέει ο στίχος 13 στο χωρίο πιο πάνω.
(ii) Φαίνεται πως οι παλαιοημερολογίτες έχουν έφεση προς την παραπλάνηση και παραποίηση της αλήθειας. Εκτός από την διαστρέβλωση του παραπάνω χωρίου, και την επιμονή τους στο πλαστογραφημένο συγγίλιο [βλ. παραπάνω, στο 1γ(i)], χρησιμοποιούν ΨΕΥΔΩΣ λόγια υπέρ αυτών, όπως του π. Γεωργίου Μεταλληνού (βλ. http://stwmenkalws.blogspot.gr/2012/09/blog-post_3.html)

12(α). Ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες πως με την εφαρμογή του ν. ημερολογίου, τυχαίνουν μερικές χρονιές που εξαλείφεται εντελώς η νηστεία των Αγ. Αποστόλων, ενώ σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο, αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Αυτό είναι αλήθεια. Την απάντηση δίνει πολύ όμορφα ο π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στο http://stwmenkalws.blogspot.gr/search/label/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82 (περίπου στη μέση της σελίδας).
 (β). Για τους παλαιοημερολογίτες, η εορτή του αγ.Γεωργίου κακώς μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, όταν η 23η Απριλίου (με το νέο) πέσει πριν από το Πάσχα, αφού θεωρούν την εορτή ως ακίνητη. Όμως υπάρχουν μερικές χρονιές που αυτό το φαινόμενο συμβαίνει και με το παλαιό ημερολόγιο (πολύ πιο σπάνια βέβαια). Τα έτη 1945, 1956 η 23η Απριλίου (με το παλαιό) έπεσε την Κυριακή του Πάσχα, το 1983 έπεσε τη Μ.Παρασκευή, το 2040 θα πέσει (πάλι) την Κυριακή του Πάσχα, το 2051 θα πέσει το Μ.Σάββατο κλπ. Εκεί πώς εόρτασαν (ή θα εορτάσουν) τον άγ. Γεώργιο οι παλαιοημερολογίτες; Εφόσον μια εορτή είναι ακίνητη, τότε πρέπει ΠΑΝΤΑ (σύμφωνα με τη συλλογιστική τους) να παραμένει ακίνητη!
(γ). Οι παλαιοημερολογίτες, όπως φαίνεται από τα ανωτέρω (α) και (β) διακατέχονται από έντονη ημερολογιολατρεία. Θεωρούν ότι κάποια εορτή πρέπει οπωσδήποτε να εορτάζεται τη μέρα που πρέπει και ποτέ άλλοτε. Όμως μέσα από την Παράδοση της Εκκλησίας, υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις που αποδεικνύουν ότι την Εκκλησία δεν την ενδιαφέρει η ακριβής τήρηση των ημερομηνιών των εορτών. Μερικά παραδείγματα:
(i) Ο Χριστός είναι γνωστό ότι γεννήθηκε την άνοιξη κάποιου (αγνώστου ακόμα) έτους. Όμως η Εκκλησία αρχικά εόρταζε την γέννησή Του την 6η Ιανουαρίου, και αργότερα την 25η Δεκεμβρίου.
(ii) Ανάλογα με την αλλαγή αυτή, ούτε η Περιτομή Του συνέβη την 1η Ιανουαρίου, ούτε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου συνέβη την 25η Μαρτίου, ούτε η Υπαπαντή (ο σαραντισμός του Θ.βρέφους) την 2^α Φεβρουαρίου.
(iii) Η εορτή της αγ.Αικατερίνης εορτάζεται από την Εκκλησίας της Σερβίας την 24η Νοεμβρίου ενώ από την Ελληνική, την 25η Νοεμβρίου. Μήπως αυτό αποτελεί πρόβλημα εκκλησιαστικής κοινωνίας των δυό αυτών εκκλησιών;
(iv) η Ανάσταση του Χριστού συνέβη μία φορά, κάποια συγκεκριμένη (άγνωστη ακόμα) ημερομηνία. Όμως η Εκκλησία την εορτάζει κάθε χρόνο σε διαφορετική ημερομηνία! Μάλιστα, την εορτάζει, όχι μία φορά τον χρόνο, αλλά.... 58 φορές κάθε χρόνο! (52 Κυριακές + 6 μέρες της Διακαινησίμου εβδομάδος).
(v) Αναλόγως, οι εορτές των αγίων Γρηγορίου του Παλαμά, Ιωάννη της Κλίμακος, Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, τα θαύματα της Ανάστασης του Λαζάρου, της θεραπείας του παραλύτου και του τυφλού εορτάζονται κάθε χρόνο σε διαφορετική ημερομηνία.
Ακόμα και η υμνογραφία της Εκκλησίας χρησιμοποιεί λέξεις και εκφράσεις που δεν ανταποκρίνονται κυριολεκτικώς στον εορτασμό μόνο για μια ημέρα. Παραδείγματα:
(i) Επί 35 περίπου ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα ψάλλουμε "Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει...". Σήμερον! Και ενεστώτας! Επίσης: «Χριστός γεννάται δοξάσατε»! Γιατί χρησιμοποιούμε ενεστώτα επί τόσες ημέρες ΠΡΙΝ τον εορτασμό της Γέννησης του Χριστού;
(ii) Καθ'όλην τη διάρκεια του Πεντηκοσταρίου ψάλλουμε "...και γαρ εκ τάφου σήμερον...". Πάλι, επί 40 ημέρες μετά την Ανάσταση χρησιμοποιούμε τη λέξη "σήμερον"! Γιατί; αφού η Ανάσταση έγινε μόνο μια φορά!

13. Για να "ελαφρύνουν" κάπως τη δυσμενή κατάσταση των εσωτερικών σχισμάτων τους, οι παλαιοημερολογίτες ισχυρίζονται πως και το νέο ημερολόγιο είναι καρατομημένο σε παρατάξεις! Λένε:
Μήπως ὅμως ἐσεῖς εἶστε ἑνωμένοι; Εἰς ἐσὰς συμβαίνει τὸ παράδοξον! Νὰ ἔχετε διοικητικὴ ἑνότητα χωρὶς ἑνότητα πίστεως! Διοικητικὴ ἑνότητα ὑπάρχει λόγω τῆς σχέσεώς σας μὲ τὴν Πολιτεία, ἑνότητα πίστεως ὅμως δὲν ὑπάρχει! Ἄλλος πιστεύει ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι ''Ἐκκλησία'' μὲ μυστήρια, ἄλλος ὄχι! Ἄλλος ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι Παναίρεση, ἄλλος ὅτι δὲν εἶναι! Ἄλλος ὅτι μὲ τοὺς Μονοφυσίτες δὲν ὑπάρχουν οὐσιαστικὲς διαφορές, ἄλλος ὅτι ὑπάρχουν! Ἄλλος συμπροσεύχεται μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἄλλος ὄχι! Καὶ ὁμιλῶ βεβαίως διὰ Πατριάρχες, Ἐπισκόπους κ.λπ. Ἡ Ὀρθόδοξη ἑνότητα προυποθέτει τὴν ἑνότητα εἰς τὴν πίστη καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο! Ἐσεῖς εἶστε ἑνωμένοι ὅσον ἀφορᾶ τὰ φρονήματά σας; Ἃς δοῦμε ὅμως καὶ τὶς δικὲς σᾶς (νέου ἡμερολογίου) ἀνεπίσημες παρατάξεις!
Α) Οἰκουμενιστές
Β) Συντηρητικοὶ
Γ) Ὀργανωσιακοὶ
Δ) Νεοορθόδοξοι, νεονικολαΐτες
Ε) Νεοβαρλααμίτες
ΣΤ) Ἀποτειχισμένοι
Όλοι αυτοί όμως μπορεί να έχουν διαφορετικές ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ απόψεις, αλλά έχουν ΚΟΙΝΩΝΙΑ με μία Εκκλησία! Την Εκκλησία της Ελλάδος, και όσες βεβαίως έχουν κοινωνία μαζί της. Ενώ στους παλαιοημερολογίτες συμβαίνει το αντίθετο: Εχουν τις ίδιες απόψεις όλες οι παρατάξεις σε δογματικά θέματα, αλλά όλες είναι αλληλοαναθεματισμένες και αποσχισμένες μεταξύ τους! Τι έχει μεγαλύτερη σημασία; Τι πιστεύει προσωπικά ο καθένας ή η ενότητα της Πίστεως και Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ του Αγ.Πνεύματος;


14. Οι παλαιοημερολογίτες ισχυρίζονται ότι με βάση το ΦΕΚ http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wFToK5ZPxbUuXdtvSoClrL8oXl4aC2zmBjtIl9LGdkF53UIxsx942CdyqxSQYNuqAGCF0IfB9HI6hq6ZkZV96FIL4WS_9Nl19JjaVkuLdCtbnxfnDXV-m9Ef413TnILfbQ.  (σελ. 161) της 25/1/1923, το Ιουλιανό ημερολόγιο είναι το νόμιμο από το κράτος, ενώ το διορθωμένο Ιουλιανό που εισήγαγε η Εκκλησία το 1924 είναι παράνομο, αφού δεν υπάρχει ΦΕΚ για αυτό!
- Αν είναι δυνατόν, ένα ΦΕΚ, ένας νόμος του κράτους να ρυθμίζει ένα καθαρώς εκκλησιαστικό ζήτημα, δηλ. το πότε θα εορτάζει η Εκκλησία. Αυτός φυσικά είναι ο πασιφανέστατος λόγος που το ΦΕΚ αυτό φαίνεται να είναι σε ισχύ μέχρι σήμερα, μιας και αφορούσε ένα θέμα της Πολιτείας. Είναι δυνατόν να υπήρχε καινούργιο ΦΕΚ που θα όριζε για την αλλαγή του ημερολογίου ΚΑΙ στην Εκκλησία (το 1924); Γιατί; Τι το νοιάζει το κράτος πότε γιορτάζει η Εκκλησία; Με την ίδια λογική θα έπρεπε να καθορίζονται από τα ΦΕΚ (ή από αντίστοιχα παλαιότερα κρατικά ή βασιλικά έγγραφα) και οι νηστείες της Εκκλησίας, ή η θέσπιση της ημερομηνίας κάποιων πρόσφατων εορτών, όπως του αγ.Νεκταρίου, των αγ. Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης κλπ.
- Αν είναι δυνατόν, ένα ΦΕΚ να έχει περισσότερο κύρος από τη Θ.Χάρη που αγιάζει τα Μυστήρια της Εκκλησίας η οποία πλέον δεν ακολουθεί το Ιουλιανό ημερολόγιο!
- Αν είναι δυνατόν, οι παλαιοημερολογίτες-ΓΟΧ να κόπτονται για τη νομιμότητα που εκφράζει ένα ΦΕΚ, οι ίδιοι που μετά από το 1924 ερχόντουσαν σε αντίθεση με αυτήν, όταν η Πολιτεία τούς απαγόρευε να λειτουργούν με το Ιουλιανό ημερολόγιο (βλ. παραπάνω στην παράγρ. 7)! Οι δικαιολογίες τότε, γνωστές: "Μας κυνηγούν οι μασόνοι, οι σχισματικοί, οι οικουμενιστές". Δηλ. το συγκεκριμένο ΦΕΚ είναι εντελώς άσχετο από μασόνους, σχισματικούς, οικουμενιστές; Οι ίδιοι το συνέταξαν με αυτούς που τούς κυνηγούσαν! Δηλ. απαιτούμε τη νομιμότητα όπου μάς συμφέρει;
- Αν είναι δυνατόν να επικαλούνται τη νομιμότητα ενός ΦΕΚ οι παλαιοημερολογίτες-ΓΟΧ, όταν μερίδα τους υποστηρίζει τους καταληψίες της Ι.Μ. Εσφιγμένου για την οποία υπάρχουν πάρα πολλές καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων (βλ. http://enotitapisteos.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html, ιδίως το κεφ. Θ). Εδώ δηλ. η νομιμότητα σχετικά με τους καταληψίες πάει περίπατο;
Επίσης, με βάση το ίδιο ΦΕΚ, φαίνονται ως σχισματικοί έναντι των άλλων Εκκλησιών αυτοί που θα αλλάξουν το ημερολόγιο. Επομένως, με αυτήν τη λογική, οι παλαιημερολογίτες-ΓΟΧ ΔΕΝ είναι σχισματικοί σε σχέση με την Εκκλησία της Σερβίας και της Ρωσίας (που ακολουθούν κι αυτοί το παλαιό ημερολόγιο). Είναι έτσι; Όχι βέβαια, γιατί οι παλαιοημερολογίτες-ΓΟΧ δεν βρίσκονται σε Κοινωνία με ΚΑΜΙΑ τοπική Εκκλησία! Δυστυχώς (για αυτούς) η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με το συγκεκριμένο κείμενο του ΦΕΚ αφού εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι παρά την αλλαγή του ημερολογίου, οι τοπικές Εκκλησίες που δεν άλλαξαν το ημερολόγιό τους (όπως και το Άγιο Όρος φυσικά) κράτησαν εκκλησιαστικές επαφές με την Εκκλησία της Ελλάδος και όχι με τους παλαιοημερολογίτες! Ή μήπως η Εκκλησία πρέπει να "υποταχθεί" στις απόψεις ενός ΦΕΚ;;;


 15. Οι παλαιοημερολογίτες χρησιμοποιούν πολλές φορές κείμενα δικών τους θεολόγων (ή δήθεν θεολόγων) γεμάτα ιστορικές ανακρίβειες με σκοπό να δημιουργήσουν εντυπώσεις εις βάρος της Εκκλησίας της Ελλάδος που άλλαξε το ημερολόγιο. Ένα από αυτά το υπογράφει ο Αθ. Σακαρέλλος, κι έχει τίτλο "To ''Πανορθόδοξο'' Συνέδριο του 1923". Για λόγους οικονομίας χώρου δεν θα το μεταφέρουμε εδώ, αλλά μπορείτε να το δείτε στο http://orthodoxianthanatos.blogspot.gr/2010/08/1923.html, και εδώ θα απαντήσουμε στο κακόβουλο αυτό κείμενο. Πρόκειται για ανιστόρητο κείμενο, προφανώς εσκεμμένα εμπρηστικό.
Α. Δεν ελήφθησαν οι αναφερόμενες αποφάσεις, πράγμα που αποδεικνύεται από το ότι ποτέ δεν ίσχυσαν. Άλλωστε, τέτοιες «αποφάσεις» ουδέποτε έγιναν δεκτές από οιαδήποτε Αυτοκέφαλη Εκκλησία ή Πατριαρχείο. Κραυγαλέο ψεύδος όλων η δήθεν απόφαση του συνεδρίου περί Πασχαλίου. Μπορείτε να αναζητήσετε το τεύχος «Πρακτικά και Αποφάσεις του εν Κωνσταντινουπόλει Πανορθοδόξου Συνεδρίου. 10 Μαΐου - 8 Ιουνίου 1923», εκδοθέν στην Κωνσταντινούπολη υπό του Καλλινίκου, Μητροπολίτου Κυζίκου.
Β. Λάθη (επιτηδευμένα;) περιέχονται στις μαθηματικές διαφορές των δύο ημερολογίων: το ιουλιανό έτος έχει 365,25 ημέρες, ενώ το ηλιακό έτος 365,242217 ημέρες. Η διαφορά είναι 0,007783 ημέρες, η οποία εντός 400 ετών ανέρχεται σε 3,1132 ημέρες και γι’αυτό το σκοπό έγιναν οι αλλαγές στο ημερολόγιο (το γρηγοριανό-παπικό το 1582 και το διορθωμένο ιουλιανό στην Ελλάδα το 1923) για υπέρβαση των σφαλμάτων. Τα έτη 1700, 1800, 1900 είναι δίσεκτα κατά το ιουλιανό, όχι όμως για το γρηγοριανό. Μετά από 1.600 έτη από σήμερα, με το εν ισχύ διορθωμένο ιουλιανό θα έχουμε νέα διαφορά 12-13 ημερών από τους ακολουθούντες το παλαιό ημερολόγιο. Οι ακολουθούντες το γρηγοριανό έχουν 97 δίσεκτα έτη ανά 400 έτη, ενώ το ιουλιανό (το παλαιό ημερολόγιο) έχει 100. Εδώ μια απλή μέθοδος υπολογισμού των δίσεκτων ετών: http://home-sweet-home.pblogs.gr/pws-ypologizetai-to-disekto-etos.html.
Γ. Οι λατίνοι προσάρμοσαν και το Πάσχα τους προς το γρηγοριανό ημερολόγιο, αγνοούντες το Πάσχα των Εβραίων, πράγμα που δεν συμβαίνει στο διορθωμένο ιουλιανό. Περισσότερα στο βιβλίο  «Παλαιόν και νέο ημερολόγιον» του αρχιμανδρίτη Ιωήλ Γιαννακόπουλου (http://www.impantokratoros.gr/A004934E.el.aspx) και στη διδακτορική διατριβή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου (http://www.myriobiblos.gr/books/book1/).
Αυτό που έχει ενδιαφέρον στο κείμενο αυτό είναι η απαξίωση των συμμετεχόντων στο ανωτέρω συνέδριο. Έτσι όμως απαξιώνονται επίσκοποι της Εκκλησίας, της οποίας οι μετέπειτα παλιοημερολογίτες σχισματικοί ήταν ακόμη μέλη. Το συνέδριο αυτό έλαβε χώρα πριν το έτος 1935, που συντελέστηκε το παλιοημερολογίτικο σχίσμα. Επίσης, ένας από τους συμμετέχοντες, ο Ρώσος Αναστάσιος ήταν πρόεδρος της ΡΟΕΔ, από την οποία υφήρπασαν αντικανονικές «χειροτονίες» οι πρώτοι δύο παλιοημερολογίτες ψευδεπίσκοποι της (τότε ενιαίας) παλιοημερολογίτικης παράταξης των επιγόνων του Χρ. Καβουρίδη.
Σε κάθε περίπτωση άτοπη και ανούσια η «ημερολογιολογία», αφού, όπως ανέφερε σε εγκύκλιό της ήδη από το έτος 1931 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος «το Ιουλιανόν ημερολόγιον δεν προήλθεν εξ αποφάσεως Οικουμενικής ή άλλης Συνόδου, δεν έχει δογματικήν τινα σημασίαν, επιτρέπεται άρα η διόρθωσις αυτού». Επίσης, «Η Α' Οικουμενική Σύνοδος εκανόνισε τα της ημέρας της εορτής του Πάσχα, ορίσασα όπως τούτο εορτάζηται μετά το Ιουδαϊκόν Πάσχα, αλλά βεβαίως δεν διετάχθη υπό της Συνόδου ωρισμένον χρονολογικόν ή μηνολογικόν σύστημα», όπως αναφέρει εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος από 1-3-1924.
Ιστορικά στοιχεία:
1. «Η διάφορος μάλιστα περί της εαριvής ισημερίας ημερομηνιακή αντίληψις εν τε τη Δύσει και τη Ανατολή, ωδήγει εις τον εορτασμόν του Πάσχα εν Αλεξανδρεία μεν πολλάκις κατά Μάρτιον μήνα, εν Ρώμη δε και Αντιοχεία κατ' Απρίλιον. Ειδικώτερον τω 387 μ.Χ. το Πάσχα εωρτάσθη εν τε Αντιοχεία και Ρώμη τη Κυριακή 22 Μαρτίου, επειδή η πανσέληνος συνέπεσε τη 19η Μαρτίoυ, ενώ εν Αλεξανδρεία, τη 25η Απριλίου».
2. «δεν συμπεριέλαβε προφανώς η εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδος τας περί του Πάσχα αποφάσεις εν τοις Κανόσι αυτής, μη θέλουσα να χαρακτηρίση το ζήτημα δογματικόν και να αναθεματίση εκείνους των`Τεσσάρασκαιδεκατιτών, οίτινες δεν θα εφαίνοντο πρόθυμοι να συμμορφωθώσι προς τας αποφάσεις αυτής, καθόσον η περί του Πάσχα διαφωνία δεν έφερε...δογματικόν χαρακτήρα».
3. «Ο γενόμενος από την Α’ οικουμενική σύνοδο καθορισμός της ημέρας εορτασμού του Πάσχα δεν ετηρήθη πιστώς υπό πασών των Εκκλησιών καίτοι βαρείας κυρώσεις ηπείλει ο Α' Κανών της εν Αντιοχεία Συνόδου (341 μ.Χ.), ενώ μάλιστα προεδρεύων της συνόδου αυτής ήταν ο Μ. Κωνσταντίνος, μη χριστιανός, αβάπτιστος ων!»
4. «Αι περί το Πάσχα έριδες, ιδία μεταξύ των Εκκλησιών Αλεξανδρείας και Ρώμης, δεν σταμάτησαν μετά την Α' Οικουμενικήν Σύνοδον, οφειλόμεναι νυν εις την υπό εκατέρας διάφορον αντίληψιν των αστρονομικών δεδομένων και υπολογισμών, δι' ων εσκοπείτο παρ' αυτών η τήρησις της διατάξεως της Συνόδου ταύτης. Μετά δύο και πλέον αιώνας από της Α' Οικουμενικής Συνόδου επετεύχθη εορτολογική ομοιομορφία των Εκκλησιών».
5. «Η Α’ οικουμ. Σύνοδος επελήφθη του περί το Πάσχα ζητήματος «παυσαμένης της επί τω δόγματι ζητήσεως», γεγονός μαρτυρούν ότι δεν αντιμετώπισε τούτο ως δογματικόν θέμα, δι' ο και απέφυγε να διατυπώση περί αυτού κανόνα, ως έπραξε διά τα σοβαρά δογματικά ζητήματα».
6. «Η Α' Οικ. Σύνοδος, θελήσασα να ορίση την ημέραν εορτασμού του Πάσχα, δεν ώρισε μήνας και ημέρας του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλ' έθετο ως σταθεράν βάσιν του υπολογισμού την εαρινήν ισημερίαν, δηλ. ώρισε τα κατά τον εορτασμόν ουχί ημερομηνιακώς, αλλ' αστρονομικώς, και τούτο διότι το κανονικώς ενδιαφέρον δεν είναι η ημερομηνία, αλλ' η ισημερία».
7. «Οι Χριστιανικοί λαοί, την ρωμαϊκήν οικούντες οικουμένην, εχρησιμοποίουν εις τας κοινωνικάς αυτών σχέσεις το εθνικής προελεύσεως Ιουλιανόν Ημερολόγιον, η δε Εκκλησία ενωρίς παρεδέχθη τούτο, διότι τούτο εύρεν επικρατούν εν τω Ρωμαϊκώ Κράτει και εν τη Χριστιανική Κοινωνία, παρά τας ατελείας του και τας εξ αυτών ανωμαλίας.  Το γεγονός τούτο, εξ άλλου, είναι ενδεικτικόν του πνεύματος της Εκκλησίας όπως εναρμονίζηται προς το περιβάλλον αυτής εν παντί ζητήματι το οποίον δεν θίγει την δογματικήν αυτής διδασκαλίαν και δεν προσκρούει προς την κρατούσαν κανονικήν τάξιν. Ενωρίς, όθεν, η Εκκλησία αποδεχθείσα το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, προσδιώρισεν εν αυτώ σταθμούς εορταστικούς, απαρτίζοντας το Εορτολόγιον αυτής. Τους σταθμούς τούτους, διά των οποίων το ημερολόγιον προσέλαβε μεν εκκλησιαστικόν τινα χαρακτήρα, ουχί όμως δογματικής φύσεως, δεν ετήρουν υποχρεωτικώς πάσαι αι επί μέρους Εκκλησίαι, διαμορφούσαι, αναλόγως προς τα παρ' εκάστη αυτών κρατούντα, τον εορτολογικόν αυτών κύκλον, άνευ οιασδήποτε δεσμεύσεως. Αργότερα, η Α’ οικουμε. Σύνοδος όρισε (μεταξύ άλλων) και τον χρόνο εορτασμού του Πάσχα, αστρονομικώς (όχι ημερολογιακώς)».
Συνολικά:
α) Η Α' Οικουμενική Σύνοδος αντιμετώπισε το περί Πάσχα ζήτημα ουχ’ ως δογματικόν αλλ’ ως ζήτημα ενισχύσεως της εκκλησιαστικής ενότητος και ως θέμα εκκλησιαστικής τάξεως.
β) Εν τω καθορισμώ των εις την ημέραν εορτασμού αυτού αφορώντων, έταξε τέσσαρας προϋποθέσεις μη εξαρτωμένας εκ σταθεράς τινος ημερομηνίας, αλλ’ εκ σταθερού τινος αστρονομικού γεγονότος, όπερ είναι η εαρινή ισημερία.
γ) Ουδεμία μνεία εγένετο εν τη Α’ Οικουμενική Συνόδω περί του Ιουλιανού Ημερολογίου και περί του απαρασαλεύτου των στοιχείων αυτού.
δ) Ουδείς δικαιούται, άνευ πανορθοδόξου αποφάσεως, να μεταβάλη τον Πασχάλιον Κανόνα, ήτοι να παραβιάση την περί εορτασμού του Πάσχα διάταξιν της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, ήτις δεν συνδέεται προς ωρισμένον ημερολόγιον.
Αστρονομικά στοιχεία:
1. «Εαρινή δε ισημερία γίνεται ουχ ως τινες φασί κατά την κε' του Μαρτίου μηνός ή την κ' ή ετέραν οιανδήποτε ωρισμένην ημέραν αλλ' ότε τύχη. Από γαρ της κυκλικής ψήφου του ηλιακού δρόμου και της σελήνης άλλοτε άλλως η εαρινή γίνεται ισημερία».
2. «Και σήμερον δεν συμβαίνει η εαρινή ισημερία σταθερώς κατά την 21ην Μαρτίου ως πιστεύεται».

Ανακυκλούμενη ανερμάτιστη άποψη: «Το παλιοημερολογίτικο περιοδικό «Φωνή Ορθοδοξίας» (!) έτους 1964, φ. 448 σ. 2, ισχυρίζετο ότι η Α' Οικουμ. Σύνοδος ετοποθέτησεν, εν Πνεύματι Αγίω, την εαρινήν ισημερίαν του Ιουλιανού Ημερολογίου μονίμως εις την 21^ην Μαρτίου».
Σχόλιο περιοδικού «Εκκλησία» επί της ανωτέρω άποψης: «μόνον λαοπλάνοι τινες δύνανται να ισχυρίζωνται ότι η Σύνοδος ώρισε και το Ιουλιανόν Ημερολόγιον και το Πασχάλιον»

Λόγω της τεχνητής σύγχυσης που διασπείρουν οι παλιοημερολογίτες μεταξύ γρηγοριανού και διορθωμένου ιουλιανού ημερολογίου:
«ουδεμία Σύνοδος και ουδεiς Πατριάρχης εξέδωκεν επιτίμιον αναθέματος κατά του Γρηγοριανού Ημερολογίου», τα δ' υπό των «Ζηλωτών» αδόμενα ήσαν «νόθα και πλαστά αδόκιμα έργα φανατισμού και ζήλου ου κατ' επίγνωσιν εν τω σκότει χαλκευθέντα» (πβ. πλαστό σιγίλλιο που προβάλλουν οι παλιοημερολογίτες για να δικαιολογήσουν την απόσχισή τους από την Εκκλησία http://www.egolpion.com/sigilio_enistamenoi.el.aspx). Κατά δε την εισήγησιν της Εκκλησίας της Ελλάδος προς την μέλλουσα να συνέλθη Πανορθόδοξον μεγάλην Σύνοδον αι καταδίκαι του Ιερεμίου Β' και των Συνόδων της εποχής εστρέφοντο κατά των λατινοφρόνων, ενώ είχον καιρικόν χαρακτήρα.
Προσπάθειες για διόρθωση του ιουλιανού ημερολογίου γίνονταν επί αιώνες πολλάκις, ακολουθώντας την πρόοδο της αστρονομίας. Χαρακτηριστικό είναι το εξής επί Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: «Ο αυτοκράτωρ Ανδρόνικος, μετά γνώμην του αυτοκρατορικού Συμβουλίου, «προσήκατο μεν και ήσθη τη αποδείξει...τάχα δε και εμέλησε την διόρθωσιν αυτίκα επενεγκείν, αλλ' ίνα μη τούτο σύγχυσις μάλλον τοις αμαθέσι φανή και μερισμόν τη Εκκλησία επάγη, σεσιγημένον αφήκε το πράγμα και όλως ανεπιχείρητον. Μηδέ γαρ είναι ράδιον έφησεν άπαντας εν ταυτώ τους ανά πάσαν ήπειρον και νήσον ομοφύλους διαδραμείν και πείσαι μεταμαθείν την διόρθωσιν» (Νικηφόρου Γρηγορά, Ιστορίαι. Έκδοσις Βόννης σ. 364».

 16.
Σε συνέχεια της παραπάνω παραγράφου, ας δούμε λίγο τις προϋποθέσεις εορτασμού του Πάσχα, όπως τις όρισε η 1η Οικ.Σύνοδος:
α. Εαρινή ισημερία
β. Πρώτη πανσέληνος μετά την εαρινή ισημερία
γ. Να έχει προηγηθεί το εβραϊκό Πάσχα
δ. Την πρώτη Κυριακή μετά από όλα τα παραπάνω.
Η 1η Οικ.Σύνοδος, το 325 μ.Χ. με βάση τα αστρονομικά δεδομένα της εποχής, όρισε τον Πασχάλιο Κύκλο, δηλ. προσδιόρισε τις ημερομηνίες από όλα τα μελλοντικά Πάσχα, προσασμοσμένα στην τότε ισημερία (21 Μαρτίου). Λόγω του σφάλματος του Ιουλιανού ημερολογίου όμως, η ημερομηνία της ισημερίας πήγαινε σιγά σιγά προς τα πίσω και οδήγησε στο φαινόμενο να παραβιάζεται μερικές φορές ο αντίστοιχος όρος εορτασμού του Πάσχα. Για παράδειγμα, το 2013 είχαμε πανσέληνο στις 27 Μαρτίου (δηλ. 14 Μαρτίου με το παλαιό) και στις 25 Απριλίου (δηλ. 12 Απριλίου με το παλαιό). Εφόσον η ισημερία συνέβη την 21η Μαρτίου (και μετά τη διόρθωση του ημερολογίου συμβαίνει πάντα τότε), τότε η ΠΡΩΤΗ πανσέληνος μετά από την εαρινή ισημερία ήταν της 27ης Μαρτίου και με βάση αυτήν θα έπρεπε να εορταστεί το Πάσχα! Δηλ. θα έπρεπε το Πάσχα του 2013 να πέσει λίγο μετά την 27η Μαρτίου και όχι την 5η Μαϊου. Ο λόγος που το Πάσχα του 2013 το εορτάσαμε την 5η Μαϊου είναι επειδή ως πρώτη πανσέληνος μετά την εαρινή ισημερία είχε προσδιοριστεί εκ των προτέρων (από το 325 μ.Χ.) όχι η πραγματική (27 Μαρτίου - 14 Μαρτίου με το παλαιό, μιας και έπεσε πριν την 21η Μαρτίου) αλλά αυτή της 25ης Απριλίου. Δηλ. το Πάσχα του 2013 εορτάστηκε όχι μετά από την ΠΡΩΤΗ πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, αλλά μετά από την ΔΕΥΤΕΡΗ πανσέληνο! Και μάλιστα, λόγω ενός ακόμα σφάλματος (στον κύκλο του Μέτωνος, ο οποίος προσδιορίζει τις ημερομηνίες των πανσελήνων) το Πάσχα του 2013 εορτάστηκε όχι την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο (η οποία ήταν η 28η Απριλίου) αλλά την ΔΕΥΤΕΡΗ!!! (η 5η Μαϊου). Δηλαδή ΔΙΠΛΗ παραβίαση των όρων της 1ης Οικ. Συνόδου! Το επίσης παράδοξο είναι ότι οι Εβραίοι έχουν αλλάξει τους όρους εορτασμού του πάσχα τους κι έτσι πλέον τυχαίνουν φορές που παραβιάζεται και ο αντίστοιχος όρος (περί του εβραϊκού πάσχα) της 1ης Οικ. Συνόδου. Λέει ο 1ος Κανόνας της τοπικής Συνόδου της Αντιοχείας: "Πάντας τοὺς τολμῶντας παραλύειν τὸν ὅρον τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης ἐπὶ παρουσίᾳ τῆς εὐσεβείας τοῦ θεοφιλεστάτου βασιλέως Κωνσταντίνου, περὶ τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀκοινωνήτους καὶ ἀποβλήτους εἶναι τῆς ἐκκλησίας...". Μήπως είμαστε ΟΛΟΙ λοιπόν ακοινώνητοι και απόβλητοι από την Εκκλησία (θα μάς πούνε βέβαια οι παλαιοημερολογίτες, αυτοί οι πιστοί τηρητές του γράμματος του νόμου, ότι όταν θεσπίστηκαν οι όροι εορτασμού του Πάσχα, η ισημερία ήταν την 21η Μαρτίου, και ότι αυτή εννοείται ως ισημερία. Όμως οι όροι ΔΕΝ λένε "21 Μαρτίου", αλλά "εαρινή ισημερία"!!!! Να λοιπόν που πρέπει να βλέπουμε και πίσω από το γράμμα του νόμου, και να μην είμαστε αποκλειστικά προσηλωμένοι σε αυτό. Αυτή την κοντόφθαλμη λογική υπηρετούν αποκλειστικά οι παλαιοημερολογίτες και κατακρίνουν με περισσή ευκολία οποιαδήποτε κακώς κείμενα ή παραβάσεις Ιερών Κανόνων συμβαίνουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία);; Αυτήν την παραβίαση θέλησε να διορθώσει ο πάπας Γρηγόριος το 1582 (μεταφέροντας την εαρινή ισημερία εκεί που ήταν όταν οι Πατέρες της 1ης Οικ. Συνόδου όρισαν τους όρους εορτασμού του Πάσχα), αφού άλλαξε τον Πασχάλιο κύκλο, όμως έτσι έπεσε σε νέα παράβαση, αυτή του ιουδαϊκού Πάσχα. Άλλο ένα πρόβλημα προκύπτει για τους χριστιανούς του νοτίου ημισφαιρίου (π.χ. στην Αυστραλία) όπου η εαρινή ισημερία είναι τον Σεπτέμβριο! Επομένως, αν θέλουν να είναι σύμφωνοι με τους όρους της 1ης Οικ.Συνόδου, θα πρέπει να γιορτάζουν το Πάσχα περίπου τον Οκτώβριο!
Συμπερασματικά, εκτιμούμε πως αν και εφόσον συνέλθει πανορθόδοξος Σύνοδος, θα πρέπει να αλλάξει τους όρους εορτασμού του Πάσχα γιατί έτσι όπως είναι τώρα, όλες οι Εκκλησίες παραβιάζουν κάποιον από τους όρους. Εφόσον τους όρους εορτασμού του Πάσχα τους όρισε κάποια Οικουμενική Σύνοδος, μόνο μια τέτοια μπορεί να τους αλλάξει (αυτό ήταν μια ακόμα παράβαση της καθολικής εκκλησίας, μιας και άλλαξε τον εορτασμό του Πάσχα της χωρίς Οικ.Σύνοδο).

17.
Συμπερασματικά, ύστερα από όλα τα παραπάνω, αφού καυχώνται ότι τηρούν τους κανόνες και το πάτριο ημερολόγιο και ισχυρίζονται ότι αυτοί είναι οι μόνοι Ορθόδοξοι επί της γης, ας αναρωτηθούν οι παλαιοημερολογίτες τα παρακάτω:
α. Αν το νέο ημερολόγιο είναι παπικό, τότε ποιος εδραίωσε το πάτριο; Ήταν κάποιος μεγάλος άγιος ή κάποιος ειδωλολάτρης; Κι αν οι άγιοι Πατέρες θέσπισαν τις εορτές με βάση το πάτριο (Ιουλιανό), τότε γιατί χρησιμοποίησαν το ημερολόγιο που θέσπισε ένας ειδωλολάτρης και όχι το θεόσδοτο σεληνιακό, όπως φαίνεται παραπάνω στην παράγρ. 2(ii);
β. Αν το νέο (διορθωμένο) ημερολόγιο/εορτολόγιο ταυτίζεται με το παπικό, τότε πού είναι η γιορτή του αγ. Βαλεντίνου στο διορθωμένο; Πού είναι οι γιορτές μεγάλων αγίων της Ορθοδοξίας (άγ. Βασίλειος, Αθανάσιος, Φώτιος, Χαράλαμπος και πολλοί άλλοι) στο παπικό ημερολόγιο/εορτολόγιο (βλ. παραπάνω 1α και 1ε);
γ. Αν το πάτριο (ιουλιανό) ημερολόγιο/εορτολόγιο το καθιέρωσαν οι Άγιοι Πατέρες και δεν πρέπει να αλλάζει καθόλου, τότε μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να εισάγονται καινούργιες εορτές νεοφανών αγίων (π.χ. άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη, Λουκάς ο ιατρός κλπ);
δ. Μήπως το συγγίλιο που αναθεματίζει το παπικό ημερολόγιο είναι πλαστό;
ε. Μήπως είμαστε αφορισμένοι ΟΛΟΙ επειδή καταπατούμε τους ΚΑ' (περί παπαλήθρας) και ΡΑ' (περί Θ. Κοινωνιας) Κανόνες της 6ης Οικουμενικής Συνόδου; (βλ. παραπάνω στο 5); Τότε ποιοι απέμειναν πραγματικοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί; Μήπως επίσης είμαστε ΟΛΟΙ παραβάτες του Κανόνα εορτασμού του Πάσχα (βλ. παραπάνω στο 16);
στ. Από ποιους βρήκαν την αποστολική διαδοχή (που υποτίθεται έχασε η Εκκλησία της Ελλάδος) οι φλωρινικοί παλαιοημερολογίτες; Μήπως από τους Ρώσους της διασποράς; Μα αφού κι αυτοί βρίσκονταν σε κοινωνία με τα περισσότερα Πατριαρχεία και την Εκκλησία της Ελλάδος, που κατηγορούνται ως σχισματικοί και αιρετικοί!
ζ. Αν το Άγιο Φως δινόταν επί αιώνες στους Ορθόδοξους, τότε γιατί τώρα δίνεται στους "αιρετικούς"; Γιατί δεν συνεχίζουν να το παίρνουν οι Ορθόδοξοι (παλαιοημερολογίτες) και γιατί επίσης δεν το έδωσε ο Θεός και παλαιότερα στους αιρετικούς όταν αυτοί το ζήτησαν;
η. Αν ο πραγματικός λόγος απόσχισης των παλαιοημερολογιτών ήταν η "αιρετική" εγκύκλιος του 1920, τότε γιατί δεν γίνεται καμιά αναφορά σε αυτήν από τον Χρυσόστομο Καβουρίδη στα ΜΜΕ της εποχής τότε (βλ. παραπάνω 1β (vi) );

Εν κατακλείδι

Πολλά έχουν γραφτεί για το θέμα του παλαιοημερολογιτισμού. Εμείς προσπαθήσαμε να απαντήσουμε σε μερικά επιχειρήματα των παλαιοημερολογιτών με βάση τις λίγες γνώσεις μας. Πολύ μεγαλύτερη ωφέλεια όμως θα έχουμε διαβάζοντας σχετικά συγγράμματα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, του π. Βασ. Παπαδάκη, του π. Επιφ. Θεοδωρόπουλου κ.ά,. τα οποία βρίσκονται στο http://enotitapisteos.blogspot.gr/2014_04_01_archive.html παράγρ. 7Α και 8. Ο Θεός να μάς ελεεί και να μάς φωτίζει πάντα!