«ουδέ αίμα μαρτυρίου ημπορεί να εξαλείψη την αμαρτίαν του χωρισμού της Εκκλησίας και της διαιρέσεως, και το να σχίση τινάς την Εκκλησίαν είναι χειρότερον κακόν από το να πέση εις αίρεσιν» Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Υπερβολές και αήθεις επιθέσεις προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη

Μια από τις πιο συνηθισμένες και προσφιλείς πρακτικές διαφόρων φανατικών νεοζηλωτών και παλαιοημερολογιτών είναι η εξαπόλυση επιθέσεων και αβάσιμων κατηγοριών προς το πρόσωπο του νυν Οικουμενικού Πατριάρχη. Κατηγορείται ως (Α) Αιρετικός - οικουμενιστής, (Β) ότι έχει υποταχθεί στους λατίνους και τον Πάπα, (Γ) ότι έχει προβεί σε δηλώσεις προσβλητικές για τους αγίους Πατέρες και τους Ιερούς Κανόνες, (Δ) ότι έχει μεταλάβει αιρετικούς. Έχουν δίκιο;

Α.

Έχοντας ως δεδομένα ότι :
(α) ο οικουμενισμός είναι η αίρεση που διδάσκει ότι καμμιά εκκλησία ή δόγμα από μόνη της δεν κατέχει την πλήρη αλήθεια, αλλά αυτή προκύπτει όταν όλες (ή όλα τα δόγματα) μαζί προσθέσουν τα «πιστεύω» τους,
(β) αιρετικός είναι αυτός που, όχι μόνο διδάσκει νέες δοξασίες σχετικά με την πίστη (αλλοιώνοντας αυτήν), αλλά και εμμένει σε αυτές, χωρίς να τις αναιρέσει,
(γ) οι αιρετικοί ανέκαθεν καλούνταν προς ακρόαση/απολογία από ιερά Σύνοδο επισκόπων και εάν δεν παρείχαν επαρκείς εξηγήσεις ή εάν δεν αναιρούσαν τις όντως αιρετικές θέσεις τους, η Σύνοδος τους καθαιρούσε, τους ονόμαζε συνοδικώς αιρετικούς, σύμπασα η Εκκλησία έπαυε τη μετ' αυτών κοινωνία και οι αιρέσεις τους δημοσιοποιούνταν και καταδικάζονταν από την Εκκλησία. Το αυτό έγινε με τους γνωστούς αιρετικούς Άρειο, Μακεδόνιο, Ευτυχή, Νεστόριο κλπ.

Βάσει των ανωτέρω θέτουμε τα ερωτήματα:
-Γιατί θεωρούν αιρετικό οικουμενιστή τον Οικ. Πατριάρχη και ορισμένους επισκόπους;
-Πότε διέδωσαν και επέμειναν στις θέσεις του οικουμενισμού;
-Τι είναι αυτό που αλλοίωσαν από την Ορθόδοξη πίστη μας;

-Μήπως οι συμπροσευχές και οι συναναστροφές με τους παπικούς (και όχι μόνο) τούς καθιστούν αιρετικούς; Μα οι συμπροσευχές είναι παραβίαση Ιερών Κανόνων και με βάση αυτούς αρμόζει καθαίρεση στους παραβάτες. Μόνο αυτό! Οι Κανόνες δεν λένε ότι ο συμπροσευχόμενος καθίσταται «αυτομάτως» κι αυτός αιρετικός! Με τη συλλογιστική των φανατικών νεοζηλωτών και παλαιοημερολογιτών η παράβαση οποιουδήποτε κανόνα, καθιστά αυτομάτως κάποιον αιρετικό. Π.χ. η ενασχόληση με τυχερά παιχνίδια απαγορεύεται από τους Ιερούς Κανόνες. Όποιος ασχολείται με αυτά μπορούμε να τον πούμε αιρετικό μήπως; Μήπως με αυτήν την συλλογιστική πρέπει να θεωρηθούν και οι παλαιοημερολογίτες ως αιρετικοί αφού παραβαίνουν πληθώρα από Ιερούς Κανόνες (βλ. http://enotitapisteos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_9.html, παράγραφοι 1(β vii), 3(α), 5(α), 5(δ) και 16)
- Μήπως η συμμετοχή κανονικών επισκόπων στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) τους καθιστά επίσης αυτομάτως αιρετικούς; Εάν όντως κακώς συμμετέχουν σε αυτό, ας αναλογιστούμε ότι το ΠΣΕ είναι ένα οικουμενικό κίνημα, μια οργάνωση για τη διεξαγωγή θρησκευτικών διαλόγων. για αλληλογνωριμία ανθρώπων διαφορετικών πολιτισμών/θρησκειών, για συνεννόηση, καταλλαγή και ειρήνευση μεταξύ των ανθρώπων. Δεν είναι κάποια Εκκλησία, ούτε «υπερεκκλησία», παρόλο που συμμετέχουν αιρετικές «εκκλησίες».
-Μήπως λόγω των προσφωνήσεων «άγιος» (και τα παράγωγά του) και των πολλών φιλοφρονήσεών του προς τους παπικούς; Ερωτούμε: Αποκλείεται αυτό να το κάνει κάποιος επίσκοπος ή ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης για λόγους ευγενείας ή για λόγους πολιτικούς ή διπλωματίας; Ας μην ξεχνούμε πως ο ρόλος του, εκτός από θρησκευτικός ηγέτης, σήμερα έχει και πολιτικές προεκτάσεις. Το ίδιο πιστεύουμε και για την προσφώνηση «άγιο κοράνιο» με τους μουσουλμάνους. Αλλά έστω ότι δεχόμαστε ότι αποκαλεί εσκεμμένα τους παπικούς ως αδελφή εκκλησία, με αγιότητα, ισοτιμία, έγκυρα μυστήρια κλπ. Αν αυτά τα πιστεύει όντως, θα έπρεπε να τα κυρήττει ΠΑΝΤΑ, κι όχι μόνο μπροστά στους παπικούς. Υπάρχουν τέτοιες αποδείξεις; Υπάρχει κάποιος λόγος του Πατριάρχη, κάποιο κήρυγμα, στο οποίο αποκαλεί έτσι τους παπικούς, αλλά ΔΕΝ απευθύνεται σε αυτούς;
-Μήπως λόγω της μνημόνευσης του αιρετικού Πάπα μέσα στον Πατριαρχικό Ναό (το 2006 μνημονεύτηκε ο Πάπας Βενέδικτος, το 2014 ο Πάπας Φραγκίσκος) στην τελετή της Δοξολογίας κατά την άφιξή τους στο Πατριαρχείο; Η μνημόνευση αυτή έγινε ΜΟΝΟ τότε, και ποτέ σε Θ.Λειτουργία! Άρα με ποια λογική οι φιλοκατήγοροι φτάνουν να ισχυρίζονται πως "έχει γίνει ήδη η ένωση" όταν η μνημόνευση γίνεται περιστασιακά, και όχι μόνιμα; Άλλες φορές ακούμε πως ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει γραμμένο το όνομα του Πάπα στα δίπτυχα και το μνημονεύει συνέχεια! Αν υπάρχει τέτοια απόδειξη, γιατί δεν την έχουμε δει ποτέ;

Όλα αυτά όμως, γιατί να τον καθιστούν αιρετικό, και όχι απλώς παραβάτη των Ι. Κανόνων (με ποινή καθαίρεσης βεβαίως); Πότε παραδέχτηκε (και επέμεινε) ότι η Ορθοδοξία ΔΕΝ κατέχει την πάσαν αλήθεια (δηλ. τη βασική πλάνη του οικουμενισμού); Απεναντίας, έχει αναφέρει πολλάκις ότι η ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και αποστολική Εκκλησία, όπως ακριβώς αναφέρει το Σύμβολο της Νικαίας. Και όπως θέσαμε πιο πάνω, ο αιρετικός εμμένει και πιστεύει πάντα τις απόψεις του.


Με βάση τα ανωτέρω αλλά και τη λογική, θα πρέπει:

-να θεωρηθεί αιρετικός και ο άγιος Κύριλλος ο οποίος έπραξε παρομοίως με τον ήδη αιρετικό Νεστόριο όπως φαίνεται στην Πατρολογία, αφού τον αποκαλεί "συλλειτουργό" (σελ. 105-106),
-να καταστεί αιρετικός και ο ιερός Γερμανός Β', Πατριάρχης Κων/λεως 1222-1240 που αποκαλεί κι αυτός με τις ίδιες εκφράσεις τους παπικούς, γύρω στα 200 χρόνια μετά από το σχίσμα (σελ. 44,45),
-Παρομοίως, να καταστεί ως αιρετικός και ο άγ. Μάρκος ο Ευγενικός. Ειδικά, όταν αποκαλεί τους παπικούς ως "μέλη του δεσποτικού σώματος" (διαβάζοντας ολόκληρο τον συγκεκριμένο λόγο του, θα βρει κανείς πάμπολλα ...αιρετικά μαργαριτάρια!).

Αν στα της πίστεως δεν χωρεί συγκατάβαση, τότε πώς δικαιολογείται αυτή η (έστω μικρή) συγκατάβαση από τους συγκεκριμένους αγίους; 


Διαβάζοντας μερικές ομολογιακές δηλώσεις του Πατριάρχη,
(i) Σχετικά με τη χαώδη διαφορά Ορθοδοξίας και Παπισμού.

(ii) στο http://enotitapisteos.blogspot.gr/2014_06_01_archive.html, παράγρ. Ε. 
(iii) σε διάφορες εγκυκλίους του Πατριαρχείου. Ιδίως στο 4ο κείμενο (με αριθ. πρωτ.: 213) ο Πατριάρχης αναφέρεται στους επικριτές του απαντώντας στις κατηγορίες που τού προσάπτουν.
(iv) στην πρόσφατη σύγκληση της Ιεραρχίας του Οικ. Θρόνου (Σεπτέμβριος 2015).
(v) Σχετικά με την ενότητα της Πίστεως και το Κοινό Ποτήριο.
θεωρούμε ότι πολύ κακώς και κατά περιφρόνηση της ορθόδοξης εκκλησιολογίας και ιστορίας χαρακτηρίζεται ως αιρετικός. 

Β.

Οι κατήγοροι του Πατριάρχη χρησιμοποιούν πολύ συχνά φράσεις αγίων που συμβουλεύουν να αποφεύγουμε την κοινωνία με ιερείς που έχουν υποταχθεί στους αιρετικούς. Μια χαρακτηριστική από αυτές είναι του αγίου Γερμανού Β΄ Κωνσταντινουπόλεως (1222-1240): «Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς που υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σε εκκλησία να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι, παρά να συγκεντρώνεσθε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες. Ει’ δ’ άλλως, θα υποστήτε την ίδια κόλασι μ’ αυτούς». Μετά από το οριστικό σχίσμα του 1054 μεταξύ Ανατολής και Δύσης, έγιναν αρκετές προσπάθειες για προσέγγιση εκ νέου των δυο πλευρών. Στην Ορθόδοξη Ανατολή υπήρξαν αρκετοί κληρικοί, οι καλούμενοι και φιλενωτικοί, που δεχόντουσαν "να βάλουν νερό στο κρασί τους" ούτως ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της ένωσης. Μερικοί από αυτούς προχώρησαν ένα βήμα πιο μπροστά και ενώθηκαν (υποτάχθηκαν) στους λατίνους. Ο άγιος Γερμανός λοιπόν, μιλά για «ιερείς που έπεσαν στην υποταγή των λατίνων». Σε αυτούς αναφέρεται. Οι φιλοκατήγοροι με το συγκεκριμένο ρητό θέλουν να θίξουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη και διάφορους άλλους κληρικούς μας λόγω των επαφών τους με παπικούς, κάνοντας το λογικό άλμα της μη απόδειξης ότι ο νυν Οικουμενικός Πατριάρχης είναι όντως «αιρετικός και υποταγμένος στους λατίνους». Όμως άλλο οι επαφές, οι συμπροσευχές, το ΠΣΕ, και ΑΛΛΟ η αίρεση και η υποταγή στους λατίνους. Υποταγή σημαίνει ΠΛΗΡΗΣ εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους με ένταξη στο λατινικό δόγμα. Δηλ. να συλλειτουργούν ΣΥΝΕΧΩΣ μαζί, να αλληλομνημονεύονται ΣΥΝΕΧΩΣ, να έχουν κοινό Ποτήριο ΣΥΝΕΧΩΣ, και με κάθε ευκαιρία, ευρισκόμενοι αμφότεροι στο λατινικό δόγμα. Ας μας βρουν οι φιλοκατήγοροι έστω έναν τέτοιο κληρικό. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε δει αρκετές φορές εικόνες που μπορούν να υπονοήσουν υποταγή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στους παπικούς, όμως βλέποντας (έστω κι αν έχει συμβεί μια φορά μόνο) τον πάπα να ασπάζεται το χέρι του Βαρθολομαίου ή διαβάζοντας τις δηλώσεις ομολογίας του Πατριάρχη για την Ορθοδοξία (βλ. παραπάνω, στο τέλος της παραγρ.Α), κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι υπάρχει κάποια υποταγή. Είναι σαν να λέμε ότι ένας δούλος (δηλ. ένας υποταγμένος) που εργάζεται για τον αφέντη του, έχει και τις αργίες του, τα ρεπό του κλπ. Είναι αυτό υποταγή; Υποταγή του δούλου σημαίνει υποταγή κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, και όχι περιστασιακά.

Γ.
Δυστυχώς είναι πολύ προσφιλής τακτική για τους παλαιοημερολογίτες και τους νεοζηλωτές αντιοικουμενιστές να διαστρεβλώνουν το νόημα των λεγομένων και των πράξεων του Οικουμενικού Πατριάρχη. Χαρακτηριστικά, ισχυρίζονται πως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει αποκαλέσει (α) τους Ιερούς Κανόνες ως «τείχη του αίσχους» και (β) τους αγίους Πατέρες ως θύματα του αρχαικάκου όφεως (διαβόλου).

(α) Είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στον Πάπα:
«Δοξάσωμεν τόν Θεόν ότι, μετά παρέλευσιν αιώνων διχασμού καί φανατισμού σήμερον "έν εσμέν ... ζώμεν σήμερον έν θαύμα "ό ετέραις γενεαίς ουκ εγνωρίσθη τοις υιοίς των ανθρώπων" ('Εφ. 3,5). Εις τούτο συνετέλεσαν όχι μόνον οι πρωτεργάται του θαύματος αείμνηστοι Πάπαι 'Ιωάννης ο ΚΓ' καί Παύλος ΣΤ' καί Πατριάρχης 'Αθηναγόρας, ..., αλλά καί οι συνεχισταί του έργου αυτών, οι κρημνίζοντες τά διάφορα "τείχη του αίσχους", ων φοβερώτερον τό χωρίζον τους χριστιανούς...»
Βλέπουμε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν κάνει καν μνεία στους Ιερούς Κανόνες. Αυτό είναι εντελώς αυθαίρετη ερμηνεία! Αυτό που πιθανότατα εννοεί (μιας και το λέει και στην αρχή της φράσης) ως «τείχη του αίσχους» είναι το ψυχρό κλίμα και η διχόνοια μεταξύ των προεξαρχόντων ανατολικής και δυτικής εκκλησίας των προηγουμένων αιώνων, και γι'αυτό «σήμερα ζούμε αυτό το θαύμα που οι άλλες (προηγούμενες) γενιές δεν εγνώρισαν».

(β) Είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προς Παπική αντιπροσωπεία:
«Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων».
Πρώτο ζήτημα: Ο λόγος ήταν προφορικός. Άρα πώς γνωρίζουμε αν είπε "προπάτορες ημών" ή "προπάτορες υμών"; Η δεύτερη περίπτωση αναφέρεται ευθέως στους παπικούς, κι έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος κατηγορίας. Οι φιλοκατήγοροι λοιπόν είναι σίγουροι ποιο "ημών-υμών" χρησιμοποίησε ο Πατριάρχης στον προφορικό του λόγο;

Δεύτερο ζήτημα: Ας υποθέσουμε ότι ο Πατριάρχης είπε "ημών". Σε αυτήν την περίπτωση το "προπάτορες ημών" μπορεί να ερμηνευτεί είτε ως "οι προπάτορες οι δικοί μας" (δηλ. μόνο οι ορθόδοξοι) είτε ως "οι προπάτορες οι δικοί μας και δικοί σας" (δηλ. ορθόδοξοι και λατίνοι). Οι φιλοκατήγοροι λοιπόν πώς γνωρίζουν σε ποιους προπάτορες απευθύνεται ο Πατριάρχης;
Ούτως ή άλλως πάντως, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν μιλάει για τους αγίους Πατέρες (όπως παραπλανητικά τον κατηγορούν)! Με ποια λογική λοιπόν εξισώνονται οι προπάτορες (της συγκεκριμένης φράσης) με τους αγίους Πατέρες; Πολύ πιθανόν, και με βάση τη λογική, η συγκεκριμένη φράση αναφέρεται στους εκκλησιαστικούς προπάτορές μας (τους εκκλησιαστικούς προγόνους μας που κάποτε ήταν όλοι ενωμένοι στην Αγία Καθολική Εκκλησία) μερικοί από τους οποίους έπεσαν στην αίρεση (γι'αυτό και «θύματα του αρχεκάκου όφεως») και διέσπασαν την ενότητα (γι' αυτό και «κληροδοτήσαντες την διάσπασιν») της ρωμαιοκαθολικής με την ανατολική Εκκλησία το 1054. Ας σκεφτούμε λογικά: Πώς είναι δυνατόν (στην φράση του Οικουμενικού Πατριάρχη) να κατηγορούνται οι άγιοι Πατέρες για την διάσπαση Δύσης-Ανατολής; Τι σχέση μπορεί να είχαν με την διάσπαση (το σχίσμα); Ασφαλώς καμμιά! Πολύ αργότερα από το σχίσμα οι άγ. Πατέρες μέσω πολλών Συνόδων καταδίκασαν τον παπισμό ως αίρεση, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να "κατηγορούνται" -δήθεν- από τον Πατριάρχη ως υπαίτιοι της διάσπασης. Αρμόζει επίσης στη μόρφωση, στο ρόλο, στο ήθος και στην προσωπικότητα του Οικουμενικού Πατριάρχη κάτι τέτοιο (δηλ. να προσβάλλει τους αγ.Πατέρες);! Οπωσδήποτε εντελώς άστοχη (εσκεμμένα διαστρεβλωτική προφανώς) η συσχέτιση των αγίων Πατέρων με την φράση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Το ακόμα πιο απαράδεκτο είναι πως ενώ επιχειρήθηκε από την πλευρά του Πατριαρχείου να δοθεί μια διευκρίνιση για τη συγκεκριμένη δήλωση (δείτε στην αρχή του κειμένου), οι κακοπροαίρετοι φιλοκατήγοροι εξακολουθούν να τον κατηγορούν ως αιρετικό εξαιτίας αυτής της δήλωσης. Ξεχνούν μάλλον ότι αν σκοπίμως ήθελε να προσβάλλει τους αγ.Πατέρες (όπως αυτοί θέλουν να πιστεύουν), και μάλιστα μπροστά σε τόσο κόσμο, δεν θα προσπαθούσε να δικαιολογηθεί. Διότι ως γνωστόν, ο αιρετικός εμμένει πάντα στις απόψεις του. 

(γ) Στη διδακτορική του διατριβή γράφει: 

«Δεν δύναται να εφαρμοστούν σήμερον και πρέπει να τροποποιηθούν και αι διατάξεις αι κανονίζουσαι τας σχέσεις των ορθοδόξων χριστιανών προς τους ετερόδοξους και ετερόθρησκους. Δεν δύναται η εκκλησία να έχει διατάξεις απαγορεύουσας την είσοδον εις τους ναούς ετερόδοξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν» (Αρχ. Βαρθολομαίου Αρχοντώνη, «Περί την κωδικοποίηση των Ι. Κανόνων….ανάλεκτα Βλατάδων, αρ. 6, Πατριαρχ. Ίδρυμα Μελετών, σελ. 73, Θεσ/νικη 1970). Δεδομένου ότι υπάρχουν μερικοί Ι.Κανόνες που ενώ κάποτε ίσχυαν, τροποποιήθηκαν από μεταγενέστερους (π.χ. περί έγγαμων επισκόπων) ή κάποιοι απλώς δεν εφαρμόζονται στην πράξη (π.χ. περί παπαλήθρας ή του τρόπου μετάδοσης της Θ.Κοινωνίας στους πιστούς), θεωρούμε άστοχο να κατηγορείται μια πρόταση του Πατριάρχου σε ένα επιστημονικό κείμενο για μια εκ νέου τροποποίηση κάποιων Ι.Κανόνων, αρκεί βεβαίως αυτό να γίνει μέσω κάποιας Συνόδου.

(δ) Κατηγορείται επίσης ο Πατριάρχης ότι διέκοψε την ακολουθία του καθαγιασμού των υδάτων στον Βόσπορο με σκοπό να ...ακουστεί ο ιμάμης που ακουγόταν εκείνη την ώρα! (δείτε εδώ). Και ο πιο αδαής μπορεί να καταλάβει πως ο μοναδικός λόγος διακοπής της ακολουθίας για λίγη ώρα είναι για να αποφευχθεί η χάβρα που θα εδημιουργείτο. Επιπλέον αυτή η κίνησή του δείχνει σεβασμό στο θρησκευτικό καθεστώς της Τουρκίας, στην οποία εδρεύει το Πατριαρχείο. Είναι τόσο φανερή η κακή προαίρεση της κατηγορίας που το συγκεκριμένο ιστολόγιο αφήνει να εννοηθεί πως ο Πατριάρχης επίτηδες προγραμμάτισε την τελετή εκείνη την ώρα, ώστε να "αναγκαστεί" να διακόψει ούτως ώστε να ακουστεί ο ιμάμης! 

(ε) Κατηγορείται ότι στον ενθρονιστήριο λόγο του αποκάλεσε "ξεβράκωτους" τους ήρωες του 1821. Όσο και να ψάξει κανείς, δεν θα βρει τίποτα σχετικό!

(στ) Κατηγορείται ο Πατριάρχης ότι προσβάλλει το έργο και τον σκοπό της Εκκλησίας αφού στο Durban της Ν. Αφρικής το 2001 σε μήνυμά του με την ευκαιρία Παγκοσμίου Διασκέψεως είπε «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν ἐπιδιώκει νὰ πείσῃ τοὺς ἄλλους περὶ συγκεκριμένης τινὸς ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἢ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νὰ τοὺς μεταστρέψῃ εἰς συγκεκριμένον τινὰ τρόπον σκέψεως». Μάλλον οι φιλοκατήγοροι αγνοούν ότι η λέξη "επιδιώκω" μπορεί και να εμπεριέχει την έννοια της βίας (δηλ. με το ζόρι) στην ερμηνεία της. Δεδομένου του χωρίου "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν", πολύ πιθανόν ο Πατριάρχης εννοεί ότι η Εκκλησία δεν επιδιώκει με το ζόρι να πείσει τους ετερόδοξους για την αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλές αμφισβητούμενες φράσεις ή ενέργειες του Πατριάρχη που σκανδαλίζουν τους ορθοδόξους. Καλώς ή κακώς, δεν μπορούμε να τις αναφέρουμε όλες. Είναι όμως πολύ πιθανό ότι από τη στιγμή που μπορούμε να δώσουμε μερικές λογικές εξηγήσεις και απαντήσεις στις θεωρούμενες ως προσβλητικές (ή αιρετικές) απόψεις ή ενέργειες του Πατριάρχη (όπως οι παραπάνω), τότε θα υπάρχει πάντα κάποια λογική εξήγηση για όλες, οπότε οι φιλοκατήγοροι θα πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί με τις κατηγορίες τους. Κατά τη γνώμη μας, όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν πως κάθε στιγμή και κάθε ώρα ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι το μαύρο πρόβατο για τους παλαιοημερολογίτες και τους νεοζηλωτές κι αποτειχισμένους οι οποίοι ψάχνουν εναγωνίως να βρουν όλο και περισσότερες "προφάσεις εν αμαρτίας" για να δικαιολογήσουν την διακοπή κοινωνίας που εφαρμόζουν.

Δ.

Το 2002 έγινε στη Ραβέννα της Ιταλίας Πατριαρχικό Συλλείτουργο. Ήταν μια ορθόδοξη θεία λειτουργία, την οποία (λόγω της τοποθεσίας) παρακολούθησαν και ορισμένοι καθολικοί. Κατά τη διάρκεια της Θείας Κοινωνίας μετέλαβε πλήθος. Το βίντεο «συλλαμβάνει» και 3-4 καθολικούς που προσέρχονται μέσα στο πλήθος να μεταλάβουν κι αυτοί, πράγμα που μαρτυρεί ότι αναγνωρίζουν το ορθόδοξο μυστήριο ως εγκυρότατο. Η ταυτότητά τους αποκαλύπτεται ΜΕΤΑ από τη Θεία Κοινωνία, από τον τρόπο που κάνουν τον σταυρό τους. Επομένως πολύ κακώς κατηγορούν οι παλαιοημερολογίτες τον Οικουμενικό Πατριάρχη ότι μετέλαβε σκόπιμα τους καθολικούς-αιρετικούς. Το σφάλμα του πιθανόν ήταν που δεν ζητούσε εκ των προτέρων να μάθει το θρήσκευμα των προσερχομένων, ώστε να τους επιτρέψει ή αποτρέψει τη Θεία Κοινωνία. Οπότε, από την αμέλεια/δυσκολία μέχρι την σκόπιμη μετάδοση της Θεία Κοινωνίας σε αιρετικούς υπάρχει μεγάλη διαφορά. Αυτό όμως που είναι τραγελαφικό για τους σχισματικούς παλαιοημερολογίτες είναι πως και οι ίδιοι οι παλαιοημερολογίτες κληρικοί «μεταλαμβάνουν» ορθοδόξους (κατ' αυτούς «νεοημερολογίτες αιρετικούς οικουμενιστές»), που από άγνοια του παλαιοημερολογίτικου σχίσματος προσέρχονται και «μεταλαμβάνουν» στου ναούς των παλαιοημερολογιτών. Κι αυτό το φαινόμενο συμβαίνει σχεδόν κάθε Κυριακή, σε πολλούς ναούς των. Επομένως είναι εντελώς ανήθικο να κατηγορούν κάποιοι, κάποιον, για κάτι που έκανε ΜΟΝΟ μια φορά, όταν οι ίδιοι το κάνουν σε εβδομαδιαία βάση.


E.
Εδώ να πούμε ότι τέτοια φαινόμενα όπως τα παραπάνω υπήρχαν σχεδόν πάντα στο παρελθόν, μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Όμως η Εκκλησία ουδόλως επλήγη ή μειώθηκε από αυτά, δεν αλλοιώθηκε η Ορθοδοξία. Διότι αν πούμε ότι αλλοιώθηκε, τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι εξαφανίστηκε και η Εκκλησία του Χριστού, άρα διαψεύστηκε ο ίδιος ο Χριστός, που είναι η Κεφαλή της! Είναι δυνατόν; Οπωσδήποτε όχι! Βέβαια από την άλλη, η δικαιολογία ότι δεν αλλοιώθηκε η Ορθοδοξία από αυτά τα φαινόμενα, δεν σημαίνει ότι τα επικροτούμε κιόλας. Με βάση αυτά τα φαινόμενα στον ανωτέρω σύνδεσμο, θέτουμε το εξής ερώτημα προς τους φιλοκατήγορους του Πατριάρχη: Υπάρχει κάποιος άγιος της Εκκλησίας μας, σύγχρονος των συγκεκριμένων οικουμενιστικών φαινομένων που να κατηγόρησε πρόσωπα της Εκκλησίας με εκφράσεις πεζοδρομιακού χαρακτήρα, όπως δηλαδή εκφράζονται πολλοί σημερινοί φιλοκατήγοροι; Αν δεν υπάρχει, τότε ας αναρωτηθούν αν ο τρόπος αντίδρασής τους έχει κάποιο αγιοπατερικό έρεισμα.

Αξίζει επίσης να διαβάσουμε και την άποψη του μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτη, γνωστού για τα δυναμικά κηρύγματά του προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, εξαιτίας των αιρετιζουσών πεποιθήσεών του (αναδημοσιεύουμε από το http://palioahrista.blogspot.gr/2010/10/blog-post_07.html): "Χθες έλαβα επιστολήν φίλου μου, που μου γράφει, ότι σε συνέντευξη ο «ηγούμενος» της Μονής Εσφιγμένου, σε κρατικό κανάλι είπε: «Επί Πατριάρχου Αθηναγόρα υπήρχαν τα πύρινα άρθρα του Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου. Τώρα που γίνονται αυτά, σιωπά». ....

.... Πράγματι, έγραφα πύρινα άρθρα, που απετέλεσαν ολόκληρον βιβλίον για τις φιλοπαπικές δηλώσεις του Αθηναγόρα. Τώρα τι να γράψω; Που πολλοί από αμάθεια εκλαμβάνουν τις κοινωνικού χαρακτήρος σχέσεις και συναντήσεις με τους παπικούς ως συλλειτουργία και συμπροσευχές του νυν Πατριάρχου; Έγινε πολύς λόγος για την Ραβέννα. Αν, παρά την ειδοποίηση να προσέλθουν μόνον Ορθόδοξοι για θείαν Κοινωνίαν, τινές παπικοί διαλαθόντες της προσοχής, εκοινώνησαν, αυτό σημαίνει ότι ο Πατριάρχης ηθελημένως το έκανε; Πρέπει να είμεθα προσεκτικοί και μη κατηγορούμεν τους ηγέτες της Εκκλησίας, ότι είναι οικουμενιστές επειδή οι σύγχρονες συνθήκες οδηγούν σε συναντήσεις και σε κάποιες αβρότητες και φιλοφροσύνες με ετεροδόξους.
Θα ήθελα να ιδούν τον Ορθοδοξότατο Αρχιεπίσκοπον Αθηνών Χρυσόστομον τον Β , που σήκωσε πραγματικόν «πόλεμον» κατά του Αθηναγόρου, να προσφωνή στον Μητροπολιτικόν Ναόν τον Αγγλικανόν Αρχιεπίσκοπον η να δέχεται στον Ναόν των Αρμενίων τιμητικήν προσφώνησιν από αρμένιον κληρικόν. Τι θα έλεγαν αυτοί που διαμαρτύρονται και κατακρίνουν τον Πατριάρχην Βαρθολομαίον ως οικουμενιστή;»

Χαρ. Παπ.