Κοσμικά παίγνια ενώπιον της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου
Η ορθόδοξη Εκκλησία έχει ως καύχημα και στολίδι την
συνοδικότητα, την αρχαιόθεν παραδεδομένη διαδικασία λήψεως αποφάσεων μέσω
συνόδων επισκόπων. Εντούτοις, ο συνοδικός θεσμός σε πανορθόδοξο επίπεδο ατόνησε
επί μακρόν, λόγω των ιστορικών συγκυριών, ιδίως λόγω της τουρκοκρατίας στην
ορθόδοξη Ανατολή. Με την αλλαγή των συνθηκών, με την πύκνωση των επικοινωνιών και
την εμβάθυνση στην ορθόδοξη θεολογία, κατέστη φανερή η επιθυμία και το
επιβεβλημένο της αναβίωσης του συνοδικού θεσμού και σε πανορθόδοξο επίπεδο, προς
ενίσχυση της μαρτυρίας της Εκκλησίας στον κόσμο κατά το «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» [1]. Γι’ αυτό προετοιμάζεται επί πολλές δεκαετίες
η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία είναι πλέον πραγματικότητα,
όμως κάποιοι στρέφονται με σφοδρότητα εναντίον της, χρησιμοποιώντας προφάσεις
και αποκρύπτοντας τα πραγματικά τους ελατήρια. Έτσι, γίναμε τελευταία μάρτυρες
σε ένα θλιβερό ξεγύμνωμα μίσους και αντιπαλότητας που οι ιθύνοντες
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ πατριαρχείου επιφυλάσσουν ιδίως για το οικουμενικό πατριαρχείο.
